Sevgi tohumunu ekelim, artsın;
Büyüsün, çoğalsın; her âlem tatsın
Kıskançlık kabalık, aradan kalksın
Sen özledin, ben hasretim sevgiye..
Gönülden ses versen, duyardı canı
Sırtında ağır yükü taşırken semeriyle
Gülümsedi bir hamal; gece ay ışığında.
Varlık ona yanaşmaz; iterdi ters eliyle.
Haramı asla sevmez; temiz rızık peşinde.
Sırtında taşıdığı yükün altından bakar;
Yalnızlık ne zormuş, hayat yolunda;
Her nefes hayatmış, eşin kolunda,
Tek kollu biriyim, yolun sonunda
Odalarda bir ses, arayan, dulum.
Gözlerim görmüyor, olmasa gözlük,
Aşk, sevgiler gönder ey ulu Tanrı'm
İnsanlıktan nasip almamışlara;
Umutlar sönmesin, kalmasın yarım
Can yakan, kan döken zavallılara. (!)
Çocuklar çiçektir dünya bağında
Bülbül aşık olmuş, dikenli güle
Gülün çilesini hep bile bile;
Kâküller dökülmüş, alnına lüle
Aşığın sözleri, ona nicedir?
Gündüz uzak görür, gece düşünde
Gece; Ay, yıldızlar parlaktır arşı âlâda,
Acep kur mu yapar; parlak olan, mat olana
Selâm verirler mi, aşık mıdır bir birine!
İnsanlar gibi küser mi, biri diğerine!
Ya da kıskanç mıdır mat olan, parlak olana!
Yalan da var mıdır, en âlâ kuyruklusundan!
Yalanı ne kadar, ustaca söyler
Doğruyu yalandan ayırmak hüner
Zihinler karışır, akıllar söner
Eğriden doğruyu ayırmak hikmet.
Menfaat gizlidir, sözün özünde
Dost deyip başıma taç ettiğim sen;
Ne kadar üzgünün bir onu bilsen.
Ömür denizinde boğduğun insan,
Kapında kölendi; bunu bilmiyor.
Kaşların hep yıkık, mutlu değilsen
Hangi el çıkardı kuyudan kömürü, canhıraş yorgun;
Kömür karası el, yüz; benizler solgun;
Ekmek parası için, bunca zahmet arıklık
Korkunç gelir ona, gün görmeyen karanlık..
Düşünür hâlini demirci, irkilir birden
Ezanlar okunur minarelerden;
Yankılar yurdumda bir dalga dalga,
Yarışır müminler gönüllerinden;
Felâh için koşar, yaradanına.
Yakarış Rab'bına, bir kula değil
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!