Çok nadide bir çiçeksin kuytuda,
Nazlı nazlı sallanıyorsun rüzgârla.
Çiçeğini başak gibi açmışsın
Sallanıyorsun; bir o yana bir bu yana.
Sana iyi haberim yok orkide:
Mehtaplıymış geceleri hep bahçeler.
Güller açarmış sabaha dek.
Ve gül dalları üzerinde ötermiş bülbül.
Her lahza içinde ağlarmış gül..
Bazen meltem esermiş gül bahçesinde;
Yapraklar hafif hafif sallanırmış yel estiğinde..
Yaylam seni, ben ne ile öveyim
Bahar başka, yazın başka, kış başka.
Yaylam sana, nasıl şiir söyleyim;
Suyun başka, toprak başka, taş başka.
Yüzyıl geçse, bu aşk bende tükenmez
Ey sonbaharın getirdiği aşk;
Dallardan dökülen sarı yaprak,
Güz yağmurunda ıslanan dudak;
Öfke fısıldıyor güz yeline.
Rüzgâr ile yağmur sulu sepken;
Siperden sipere, atlayıp koşan
Düşmanı görürde, peşine düşen
Vuruşa vuruşa, hak'ka kavuşan
Dünya servetinden, geçendir şehit..
Gönülden sevdiği, hak'kı görendir
Ben köy çocuğuyum.
Köyde doğurmuş beni anam;
Köy sokaklarında yürüdüm.
Tozla toprakla oynadım
Oyuncağımı çamurdan yaptım;
Başım açık,
Varsın geçiversin, hayli seneler;
Gönül bahçemizde açsın laleler.
Bülbül geldi öttü, açtı hep güller
Baharı yaşamak, ben buna derim..
Yârenler buyursun, yârenler gelsin;
Bir hazan yaprağıydım, gülün ince dalında
Dudağında tebessüm, gezinir sandalında.
Dalıp gider sandalda, açılırken ummana
Gönlümde hep sen varsın, bülbülüm de gel bana..
Aşk rüzgârın kopardı, aldı beni dalımdan
Gençtik onun ile, siyahtı saçlar
Yorulmaz bedendik, eğilmez başlar
Sevinçler paylaştık; özgürce dostlar
Gönülden sevdim de, kâlbime koydum.
Yıllarca bu bana, hizmet eden el
Güzel yurdumuzun, şanlı ocağı,
Yoklukla büyüttü, çoluk çocuğu
Terörde kaybolan, bütün yokluğu
Sinesine çekti, kimseye demez..
Şehirde, köyünde çalışır anca;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!