Dönmek çıktı artık seçenek olmaktan
Gitmenin çizgisiz ufkunda kayboldum
Dört boyutun dört bir yanına saçıldı
Yaptıklarım bozduklarım
Mona Lisa’nın üzerinde yürüyen bir böcek gibiyim
Gülüşü
Mutluluk dersi ustasından
Görüyor o güzel gözleri
Mucizeyi
Yıldızları izler gibiyim gamzelerinden
Öldürmek bambaşka bir ölmek
Çok genç bir ağacı ormanında testereyle kesmek
Kapısız penceresiz bir oda tasarlayarak
Tuğla üstüne tuğla kendi karanlığını örmek
Ölmek bambaşka bir öldürmek
Bana bakmadan sana baktığımı görebiliyorsun
Gözlerini yumunca açılan bir gözün daha var
Bu saklı gözün şekilden şekle girebiliyor
Bazen saçların oluyor
Her bir teli ayrı görüyor
Yüz bin kere bakıyorsun bana bir bakışta
Ben tek bir anın içine saklanabilirim
Orman yangınından kaçan bir sincap gibi
İçimdeki bu kabuğundan çıkmış heyecan
Rüzgar can vermiş güle
Gül can vermiş sarıya
Kan akıtmış diken
Rüzgar da gül de sarı da can vermiş
Bitmiyor ki cümle anlayayım
Sonuna bir tohum gibi düşüyor nokta
Filizlenip bir virgül oluyor
Düşünmenin humuslu topraklarında
Hemen ardından yepyeni bir düşünce
Sonra başka bir düşünme daha
Yaran küçük ama acın büyük
İyileşir iyileşmez övünerek göstereceksin izini
Kısacık tarihin ne şanlı
Ne şanslısın
Müzen öldürmeyen yaralarla dolu
Zaten bu depresyon olimpiyatlarında
Ya severse diyerek
Kaç defa bilet çekmiştim
Tokalaştığım o incecik ellerden
Hey gidi
Saçlarımı bir türlü
Saçlarının yanına yatıramadığım gençliğim
-
Dilruba Taşkıran
Tüm Yorumlarkısa ve öz