Ahi Şiirleri - Şair Ahi

Sarılupdur bedenüm penbe-i dâğ-ı tenüme
Geymege zerrece yér kalmadı pîrâhenüme

Soyunup ‘ışk-ile Mecnûn gibi ‘üryân oluram
Yañılup kimse yapışmaya benüm dâmenüme

Nevbahâr oldı gelüñ ‘ayş édelüm güller ile
Salalum ‘âleme âvâzeyi bülbüller ile

Bir yüzi gül lebi mül servi kinâr eyleyigör
‘İşret isterseñ eger güller ile müller ile

Tîr-i ğamzeñ çok iş éder fitne kaşuñ adına
Kimden ögrendi bu sihri âferîn üstâdına

Biz kemîne kulları hıdmetde taksîr étmezüz
İşlesün ol dil-berüm her ne sığarsa adına

Ol büt-i kâfir kim oldum zâr ü ser-gerdân aña
Nakş-i deyrem gûyiyâ kim olmışam hayrân aña

Dil sarâyın halvet-i hâs eyledüm ol mâh içün
Tâze tâze dâğum oldı şemse-i eyvân aña

Kend’özin has bigi salmayan yaşı ırmağına
Râstî yüz sürmez ol serv-kadüñ ayağına

Ak bulutdur sanma karşu mihr yüzin kaplayan
Kim bu abdâl-ı felek penbe urunur dâğına

Kan’ ol ruhsâr-ı dil-ber gibi lâle
Néce al ola kim yete bu ala

Çü mir’âta baka ol âfitâbum
Olur ruhsârı meh âyîne hâle

Göklere çıkar édi hasret ile âteş-i âh
Mihr-i bürc-i şeref olmasa édi ‘Abdu ’llâh

Zülf-i ‘anber-şikenüñ hasreti ile ölsem
Kabrüm üzre yetişür kâh-sıfat mihr giyâh

Hemdem olalı âh-ı sehergâh benümle
Yâr olmadı bir lahzacık ol mâh benümle

Gétdüñ sanemâ mihr ü vefâ eylemez olduñ
Ğam kaldı hemân yalıñuz eyvâh benümle

Elüm irmez meded öldüm nigâra
Ki döymez kimseler hîç intizâra

Édüpdür asmağa dil nîmesini
Gözi kassâbı müjgânın kanara

Göster kaşuñı kaddi hilâlüñ dü-tâh ola
Çöz zülfüñi ki çihre-i ‘anber siyâh ola

Çokdan rakîbe seg dér édüm lîk korkaram
Kûyuñ itüñle ortada bir iştibâh ola