Ahi Şiirleri - Şair Ahi

Künc-i fürkatde ümîd-i vasl-ı yâr egler beni
Cân vérürdüm derd ile ol intizâr egler beni

Za‘f ucından tâkat-i sabrum dükendi kalmadı
Eşk-i hûnîn ile şimdi âh u zâr egler beni

Zâhidâ içsem ‘aceb mi câm bayram értesi
Érdi nevrûz ile gül eyyâmı bayram értesi

Rûzede halvâ-yı şîrîn ile olmayan şikâr
Bâde-i telh ile olur râm bayram értesi

Éy lebi ğonca yanuñda komağıl ağyârı
Çünki olmaz gül-i gülzâr-ı Cinânuñ hârı

Güzel oldur ki vefâ eyleye ‘âşıklarına
Hâce oldur ki ri‘âyet éde hıdmetkârı

Şîve vü nâza ğâyet olmaz mı
Bu ‘itâba nihâyet olmaz mı

Tutalum kul günâh étse şehâ
Lutf-ı şehden himâyet olmaz mı

Ancak kamer kuçar yine ol ince bélleri
Hâtem öper meger yine ol ağ elleri

Boynına tolar irişenüñ hûblar kolın
Bir merhabâya bizüm éle degmez elleri

Éy subh-ı rûhuñ matla‘-ı envâr-ı İlâhî
Sen mihri bu matla‘ néce rûşen éde mâhı

Mâhî gibi dil ‘ârızuñ âbında yüzerken
Mâhiyyetin anuñ néce keşf éde kemâhî

Güle ta‘n étse ruhuñ vechi var éy serv-i bülend
Yaraşur la‘l-i lebüñ eyler ise ğoncaya hand

Öykünür zülfine yâruñ varur elden ele misk
Görmedüm ancılayın dahı yüzi kara levend

Gel yeter rüsvâ-yı halk ol bir vefâsuz yâr içün
Diñle sözüm aç gözüñ bu ibtilâdan vâz gel

Yılduzuñ ol mâh ile alışmamışdur mâ-hasal
ÂHİ’yâ gel bî-sitâre bu hevâdan vâz gel

Dérler ki ‘âşık olana yâ sabr u yâ sefer
Sabrum dükendi lâzım olupdur baña sefer

‘Işkuñ müsâfirini igen yakma gün gibi
 kıble-gâh-ı Ka‘be-i maksûdum â Sefer

Nigârâ hâsılum zülf-i semen-bûyuñda bir bûdur
Ki bu ‘ömr-i dırâzum da benüm varum da bir budur

Benüm ebrûlarum sanmañ bu éki hattı alnumda
Başumda éy kemân-ebrû yazılmış kara yazudur