Bağrına taşlar basup ben haste içün ağlar
Kabrüm üzre saçların çözmiş bulutlar ağlar
Şol kerem étmiş ki cûy-ı nev-bahâr-ı hüsn-i dôst
Deşt ü sahrâlarda zencîrin sürer ırmağlar
Gâh âhum ile yéri gögi bir duhân tutar
Geh nâlem ile éki cihânı fiğân tutar
Bir şîvekâra müşterî oldı göñül yine
Bâzâr-ı şîvede gözi kaşı kemân tutar
Él yapar göñlüm evini benüm ol şâh yıkar
Kimse yapmaz ebedî anı ki Allâh yıkar
Yalıñuz çarha tokunmaz benüm âh-ı seherüm
Néçe zâlimler evin âh-ı sehergâh yıkar
I.
Sevdüm yine bir ruhları gül ğonca-dehânı
Bülbüllerini iñledici şûh-ı cihânı
Yolına revân eyleyeyin cism ile cânı
Şol âfet-i devrân ki dénür adına Sânî
II.
Cânı kurbân étdüren ‘uşşâka kaşuñ yayıdur
Éy güneş yüzli kaşuñ beñzer ki kurbân ayıdur
Ğamzeñ okından kaşuñ yayı ne güçler çekdügin
Dôstum benden beter anuñ da başı kayıdur
Saçların çözsün bulutlar ra‘d kılsun nâleler
Kabrüm üzre haşra dek yansun göyünsün lâleler
Şâh-ı gül devrânıdur yelsün yöpürsün bâd-ı subh
Ğonca vü servüñ ayağına su döksün jâleler
Oklaruñ cân almağa tîğüñle yoldaş oldılar
Sînelerde kan yalaşdılar karındaş oldılar
La‘l ü yâkût ol leb-i mercâna nisbet étdiler
Kimisi deryâya düşdi kimisi taş oldılar
Dillerin kessün benüm derd ü dilümden hâmeler
Ben kara yazulıya harf atmasunlar nâmeler
Derd ile yaksun beni bu kanlu kanlu dâğlar
Karşuma kuçsun seni altun beñeklü câmeler
Haddüñüñ mâh-ı felek mihr ile ser-gerdânıdur
Kaddüñüñ serv-i sehî âşüfte vü hayrânıdur
Gizleme zülf-i arak-rîzüñ külâhuñdan çıkar
Dil-berâ çün yüzüñüñ ebr gül-âb-efşânıdur
Ruhlaruñ cân bâğınuñ berg-i gül-i handânıdur
Saçlaruñ dil bezminüñ bûy-i ‘abîr-efşânıdur
Dilde mihrüñ cân vérüp sakladuğum éy meh bu kim
Mü’minüñ kalbinde cândan sevgili îmânıdur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!