Ahi Şiirleri - Şair Ahi

Çıkarsa n’ola sînemden benüm dûd-ı siyâh egri
Dütüni toğrı çıksun tek olursa dûdgâh egri

O kad bâlâ vü zülf egri diyâr-ı hüsn pür-âşûb
Memâlik fitne şeh zâlim ‘alem serkeş sipâh egri

Câme-i sebz ile bir serv-i bülendüm var édi
Sâyesinde şâh édüm bir beg efendüm var édi

Uçdı elden altun üsküflü güzel şâhin gibi
Bir kebûter sînelü şehbâz efendüm var édi

Nergisüñ degmemek içün güle yavuz nazarı
Bâzûbend étdi sabâ şâh-ı güle ğoncaları

N’ola eşkümle rûh-ı zerdüme meyl eylese yâr
Meyl éder çünki güzeller göricek sîm ü zeri

Seg-i kûyuñ beni âşüfte gördi
Du‘âlar eyleyüp üstüme ürdi

Düşelden sünbülüñ sevdâlarına
Sabâ bî-çâre çok yeldi yöpürdi

Sâkiyâ fasl-ı bahâr oldı getür câm-ı şarâb
Mutribâ sâza el ur sen de kanı çeng ü rebâb

Yine nergis gibi gülşende gözüñ fikri-y-ile
İçelüm bâde-i gül-reng olalum mest ü harâb

Sanemâ görmeyeli gûşe-i dükkânda seni
Étdi gözüm yaşı şermende ‘akîk-i Yemenî

Eyledi cevr ü cefâ tîrine göñlümi nişân
Vây ne hôş bilür imiş işbu göñülden geçeni

Ben serve néce beñzedeyin kadd-i dil-beri
Tûbâ vü Sidre olmaya anuñ berâberi

Bir vech ile terâveti vardur yanağınuñ
Pejmürde gösterürse revâdur gül-i teri

Gördiler kim cânlar alur ğamzeñüñ peykânını
Her kişi tende emânet saklar oldı cânını

Pehlevânlık adını ‘âlemde destân étmege
Kanlu yaşlarla pür étdüm sînemüñ meydânını

Dâğlar çün nâlemi gûş étdi feryâd eyledi
Dédiler kim dehr bir Ferhâd bünyâd eyledi

Bir perî-tasvîrdür dîvâne nakş éden beni
Baña nakşı o melek yüzlü perî-zâd eyledi

Ne musâhib bulunur derd ü ğam-ı yâr gibi
Ne ferâğat yéri var gûşe-i hammâr gibi

Bir bölük başına gün toğmaduk üftâdelerüz
Yérlere çalma igen sâye-i dîvâr gibi