Ay parçam…
Gün ışığım…
Hal bilmezim!
Sonuçsuz aşkının hüznündeyim…
Yele tutulup,
Ordan oraya savrulan,
Gönül kapım kilitli;
Had bilmeze,
Kıymet bilmeze,
İnsanlıktan nasibini almamışa...
Oysa ki seni uzaktan her gördüğümde!
Ruhuma bir cemre düşer!
Bencil, açgözlü mahlûkların,
Doğal hukuk döngüsünü bozup,
İzansızca ve insafsızca kurallarıyla,
Yaşayarak öğreniyor hayatı çoğumuz.
Uzunca tekrarı olmalı bu kısacık ömrün ki,
Öğrenilmiş kurallarla, gardımızı almış hâlde…
Durup dururken
Bir tebessümle,
İçim coşmuştu görür görmez.
Bu kadar aşk kokmanın
İzahı ne olabilirdi…
Ya kovulduğumuz cennetten
Günaydın, gri rengi gökkuşağına çeviren insanlar. Günaydın, alın kırışıklığıma hapsolan güneş,
Ufkun kızılı, derinliğin mavisi, yamacın yeşili,
Fikri yoldaş, yüreği vatan dostlar,
Günaydın hayatımın tüm renkleri…
Elbet, zulme başkaldıran yürekli insanların kolları,
Zaferi kucaklayacaktır.
Ey sevgili…
Soruyorlar ki,
Sevdiğin güzel mi?
Bilmiyorlar ki,
Güzellik yürektedir…
Güzellik daha iyisi için verilen emektedir.
Bir sabah uyandığımda,
Huzurla şekillenmiş yüzünü seyretmek ümidiyle,
Saçlarını severken uyan o sabah…
Göz kapaklarını açıp günaydın de,
Gülümseyerek
Güzel günlere hasret kaldık…
Yüreklerimiz hicranla yüklü;
Öyle hazin bakıyor ki gözlerimiz,
Tüm iyi anılarını arkasında bırakmış
Mülteci gibiyiz…
Bize iyi gelen çok şey yitip gitti;
Umut bir ince daldır yüreğimde,
Kırma…
Çıkıp gel;
Sar yaramı,
Kurul gönül tahtına...
Göz kapaklarım diyorum;
Yakında bir sabah,
Güne erkenden kalkıp,
Pencereni güneşe açtın,
Kimseye çay demledin mi?
Sofra topladınız mı beraber?
Biriyle iki lafın belini kırdın mı?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!