Adem Ulutaş Şiirleri - Şair Adem Ulutaş

Zalimin zulmüne ses çıkarmayan
Mazlumu da zalim zümresinden et
Canı pahasına hesap sormayan
Korkağı evinden yöresinden et

Peygambere edilirken hakaret

Ak düşecek kirpiğine kaşına,
İhtiyarın sevilmesi güç olur.
Ellerini yumruk edip başına,
Dayayıp ta düşünürsen geç olur.

Duyguların yeri gerçeğe kalır,

Servetle, sağlıkla, çoluk çocukla,
Sınandıkça zarar ettim her sene.
Dedim benim işim olmaz yoklukla,
İnandıkça zarar ettim her sene.

Ölümden habersiz hayaller kurdum.

Akıl gider aşk gönüle düşünce,
Mecnun olan görünür mü hor yarim.
Yar deyince  sarar  aklı düşünce,
Yağmur nemi gözlerime sor yarim.

Ayak kızgın kumda yansa da yürür.

Şöhrete şöhret katar
Hayvanın taklacısı
Çıkar için dost satar
İnsanın taklacısı

Sorma bu ne demektir

Yaylalar

Başa duman gönle efkar bastı mı
Dertlerimi üleştiğim yaylalar
Doldurmaya küleğimi testimi
Pınarına yanaştığım yaylalar

Katırlarla eşeklerle yarışan,
Küheylan atlara yazıklar olsun.
Bilir bilmez herbir söze  karışan,
Cahil inatlara yazıklar olsun.

Bir birini yedi aslanlar kurtlar
Ormanlar çakalla kargaya kaldı
Karıncalar, yorgun filleri sırtlar
Serçe kartal ile kavgaya kaldı

Tavşan kovalıyor tazı kaçıyor

Aç, susuz, uykusuzum bombalar altındayım,
Anam, babam, kardeşim yok oldu emmim dayım,
Vatanında vatansız oldum bahtı karayım,
Yangınlar içindeyim şu çıkan duman
benim.
Yetişin imdadıma halim çok yaman benim.

Türk de olsam Kürt de olsam Arap ta
Ne fark eder Müslümanım yetmez mi?
Yoğrulmuşuz İslam denilen kapta
Ortak paydam dır imanım yetmez mi?

Yunus Emre Hacı Bektaş Mevlana