Adem Ulutaş Şiirleri - Şair Adem Ulutaş

Cilvesidir belki bana kaderin
Saclarım bembeyaz çizgiler derin
Bu gördüğün garip senin eserin
İnsan eserine sahip çıkmaz mı?

Küçücük dünyamda bir tek sen vardın

Mevlana düğün demiş bu maşuk sevgisidir.
Ölüm yok olmak değil varlığın kendisidir.

Seni gören seni seven gözümden
Yüreğime aksana yar aksana
Susarsında vurursun can özümden
Ne haldeyim baksana yar baksana

Kızsan bile keyif alır bu canım

Sesinizi duyarım duymazsınız sesimi
Sevdiklerim ağlıyor yoksa ölen ben miyim?
Ciğerlerim hapsetmiş vermiyor nefesimi
Omuzlar üstündeki salda gelen ben miyim?

Kıyafetim yeniydi beni neden soydunuz

Ellerim yanıma uzandığı an
Kıymetsiz olacak ellerim inan
Ne gündüz ne gece her taraf zindan
Yaptıklarım kalır öldüğüm zaman

Üzülür dostlarım sevinir düşman

Musibete sabır nimete şükür
Eylemek müminin özünde gizli
Öyle zengin var ki fakirden fakir
Haram mal cehennem közünde gizli

Hayatına haram koymaz kimisi

Dağlarını düz ettik orman koymadık yaktık
Bu yokuş son yokuştur inişe varıyoruz
Şu güzelim dünyayı yaşanmaz hale soktuk
Depar attık son hızla finişe varıyoruz

Bir hiç için harcadım gencecik yıllarımı
Kine,kana,nefrete elveda bundan böyle
Hata yapıp birdaha bağlatmam kollarımı
Bütün kullar dostumdur merhaba bundan böyle

Yıllarca hep ağladım gözyaşımı gizledim

Böyle bir yaratık görmedi dünya
Kendisi yer alem buna çalışır
Ailece bitmiş bunlarda haya
Kazandıkca acız diye bağrışır

Şu yaşantı söylen bana hakmı der

Madem kin tutarsın bana ezelden,
İşte boynum kıldan ince vur hadi.
Sürünmek mi ölüm gelsin tez elden,
Al kılıcı ince,ince vur hadi.

Var mıdır dünyada halimden beter,