Adem Ulutaş Şiirleri - Şair Adem Ulutaş

Kanatların al,al kana boyanmış,
Bosna'damı konakladın ey turnam.
Açlıktan dermanın sona dayanmış,
Kamplarda mı durakladın ey turnam.

Gördü mü? gözlerin vahşeti kanı,

Şeklen benzese de sanmayın insan
Yedikleri insan içtikleri kan
Bunlar yamyamlara rahmet okutur
Bunlar ne vampirdir nede bir hayvan

Bunlarda bulunmaz sevgi ve şefkat

Şahadet getirerek ruhumu teslim etsem,
Doğduğum günkü gibi Hakk'a tertemiz gitsem

Beyazları kıskandıran güzel yar
Dağlara gelinlik giydiriyor kar
Duysun cümle alem düğünümüz var
Sen varken taksi de süse ne gerek
Bahtıma yazılmış ey güzel melek

Çözülmeyen bir sırdır bu,
Varlıkta yokta gizlidir.
Ağaç susuz toprak kuru,
Sular toprakta gizlidir.

Güneş batar gece olur,

Göbek adım on iki ömür boyu hedefim
Hedefte yaşamayı hedefte olan bilir
Beni vuran masum da yani ben mi çirkefim
Ölümle dans etmeyi sahipsiz kalan bilir

Her gelen kurşun sıkar zevk için,sefa için

Bu uzun yolculukta zamanla yarışılır,
Mümin hayırlı işe “Bismillah” derde başlar.
Menzile varana dek çok engeller aşılır,
Bedenin varoluşu en mahrem yerde başlar.

Alak olur, tutunur rahmin bir duvarından,

Boş ver çalışmayı güneş yakarken,
Gölgelerde yatmak hoş bayram dayı.
Henüz yaşın otuz çalışmak erken,
Bekleme kahveye koş bayram dayı.

Çalışmak yıpratır yatsan da olur,

Bu hayatın çilesi senide mi buldu ki,
Ağlarsın gözlerinden yaş dökersin bebeğim.
Fani olan bu dünya söyle kime kaldı ki,
Boş yere üzülürsün dert çekersin bebeğim.

Ter temiz bir dünyayı sana vermek isterdim,

Çocuklar seviniyor koşuyorlar her yana
Giyinmişler en güzel elbiselerini
Ellerini tutmuşlar babalarının
Yürüyorlar hep birlikte can cana
Bu kaçıncı bayram sensiz bilmem ya
Gelmezsin baba gelmezsin bana