Abdullah Ramazan Şiirleri - Şair Abdulla ...

Gün değil ay değil ömür dolacak
Derdiyle doldum da gönlüm geçmiyor
Sanki gelse gönül huzur bulacak
Huzursuz kaldım da gönlüm geçmiyor

Öyle bir sevdaki içim acıyor

hava öyle güzel ki
çıkıp da bir gelsen
yalnızlığıma seni katsam
uzatsan ellerini
ellerim koşsa ellerine
kavuşsa eller gökyüzünde

Aradı gözlerim bütün gün boyu
Bu günde dün gibi hüzünler çöktü
Seslensem duyulmaz derin bir kuyu
Bu günde dün gibi hüzünler çöktü

Yalnızdım ıssızdım kimseler yoktu

çocukça yaşayıp
çocukça kurduğumuz dünyamızda
büyümeye heves ederdik eskilerde
oysa ki en güzel günler
çocuklukta yaşanan günlermiş
bilmedik anlamadık o günlerin kıymetini

yalnızlığım canlandı bu gece
kurşun gibi çöktü bulutların karası
saldı üzerime tutsak mahkumunu
kondu yüreğimin çeperine
bir sızı saldı ki derince süzüldü geldi ince ince
Düğümlendi boğazım gardiyanın ellerinde

Mevsimler değişip hep bahar olsa
Göremem ben yarsız inan göremem
Yüreğime sevinç mutluluk dolsa
Saramam ben yarsız inan saramam

Yağmur başka yağar karsa bir başka

Dostunum kardeşim diye haince
Yapılmış hesaplar çok ince ince
Bu millet korkaktır sanmış kendince
Alnından öpülen öyle bir millet
Ölüm kar beyazdı olmadı zillet

Offfff
bu sabahta senden haber yok
ne bir mesaj ne bir çağrı
Hiç kalkasım yok yataktan
Sensiz bir günde ne yapılabilir ki
kalkıp dolaşsam desem

sevdan bir gün değil
bir ömür olsun diye
taşıyabileni seveceksin

öyle birini seveceksin ki
yaşanmaz günlerin de

Tek başıma yaşadım
Hayatın tüm dertlerini
Tek başıma aştım önüme çıkan her engeli
Kimselere anlatamadım halimi
Kimselerde sormadı zaten derdimi
Anladım ki hüzünler tek