Abdullah Ramazan Şiirleri - Şair Abdulla ...

insan bir kere severmiş
yürekten sevdiğini de
asla unutamazmış
sabah kalktığında ona uyanır
öğleninde akşamında
gün boyu aklıyla kalbi arasında

herkese anlatamazsın derdini
bilirsin ki anlattıkların dönecektir bir gün geri
pişmanlıklar fayda etmez
çıkmaz bir sokakta bulursun kendini
dönüşü yoktur geçtiğin yolların geri
anlatamazsın paylaşamazsın yaşadıklarını

insanın umutları olmalı yarınlara dair
karanlık bir gecenin sabahını müjdeleyen güneş gibi
gecesine doğmalı
insan sevmeli sevdi mi de yüreğiyle sevmeli
hak ettiği kadar da sevilmeli

hangi işe el attıysam
bir aksilikle karşılaştım
bir türlü yolunda gitmedi işlerim
gitti dediklerim
yarı yolda bıraktı beni
ne sevmeyi becerdim

hava hafifçe serin
akşam üstü kızıllıkta
bir bankta oturuyorum
ortalıkta bir koşuşturmaca
herkes evine dönüyor
benim hiçbir yere gidesim yok

Bir yılda dört
Dört mevsimde bir kadın vardır
kadın dört mevsimde bahardır

sevendir sevilmeyi hak edendir
sevildikçe açan bir güldür

daha kaç vebal ödeyeceğiz
yüz mü beşyüz mü bin mi
kaç umut sönüp kaç yaşam heba edilecek
daha kaç kadın saçlarından sürüklenip
sokak ortasında dövülecek
güneşsiz günlere kaç beden uyanacak

Unutmuş
Çoktan vazgeçilmiş bir sevda
Yıllar sonra bile
İlk günkü gibi
Anılar hala hayatta
Bakışı gülüşü

ben seni sevmekten korkmuyorum
hani sana dokunamayacak olan ellerim var ya
gözlerine esir gözlerim
tatlı sözlerine alışmış kulağım
her gördüğünde heyecanlanan yüreğim
aklım fikrim düşüncelerim

sokaklar boşaldığında anlarsın
kalabalığın kıymetini
güneşin kaybolduğunda gündüzü
harcadıkça parayı
kaybettikçe sağlığı