Abdullah Ramazan Şiirleri - Şair Abdulla ...

soğuk ve hüzün sararken her yanı
donduruyor insanda akan kanı
unutur mu seven kendinden canı
gelmedin….

seni aradım durdum gezdiğimiz her yerde

bırak da git!
ille de gideceksen
ellerini
teninin kokusunu,
gülüşlerini
gözlerindeki bakışını

İnsan kaybedince anlar
Kaybedince bilirmiş
Kaybettiklerinin kıymetini

Şimdi ne desem
ne söylesem hepsi boş

özledim seni
hem de çok özledim
aklıma gelmezdi bu kadar özleyebileceğim
bilmiyorsun ne haldeyim
burnumda tütüyorsun
nerden bileceksin ki

Sanma ki unuttum sanma ki gittim
Dokunma ağlarım dokunma ey can
Derdim öyle büyük ben sensiz bittim
Dokunma ağlarım dokunma ey can

Öyle dertliyim ki bu günlerde ben

ah şu yağmurlu havalar yok mu
öldürüp bitiriyor beni
en zoru da bu
kendimi tutamıyorum
gözlerim bulutlanıyor
her düşen damlada

biz eş olmasını bilmiyoruz
sevdiğimizi yanımıza yar
yolumuza yoldaş görmüyoruz
bizim gibi düşünsün
bizim gibi yaşasın istiyoruz
sormuyoruz dinlemiyoruz fikirlerini

Anadolu sevda kokan türkiye
İşte buna evet denir arkadaş
Sınırları aşmış güçlü Türkiye
İşte buna evet denir arkadaş

Güçlü Türkiye’ye kalpten inansak

Ne yaptım ne ettim bu acı neden
Çok sevmek suç mu da cezamı çekem
Yüreğime düşen bu sancı neden
Çok sevmek suç mu da cezamı çekem

Reva mı bu acı çektiğim sancı

hiç keyfin yok
bir şey yapasın da yok
ıssız ve sessizsin
hiç anlayanın yok
hep içine atıyorsun
baksana dalıp dalıp gidiyorsun