Abdullah Ramazan Şiirleri - Şair Abdulla ...

Mutsuz ol ama umutsuz olma
Güne gülümseyerek başla
Dertler kendiliğinden gelse de
sen gülüşünle damga var güne
zamana bırak sabret
ne dert kalır ne de hüzün

yolun bir hayırsıza düşerse
sabahların aydınlanır mı güneşle
süzülür mü perdenden ışık
yaşadım der misin bir gün sende

yolun bir hayırsıza düşerse

küçük insanlarla
büyük hayaller kurulmazmış
kaldıramazlarmış engelleri
kendileri engelmiş çünkü

küçük insanlarla

Başımız sıkışsa hep sendin çare
Derde derman bulan sen oldun anne
Bak şimdi yoksun ya kalp pare pare
Acılarla gelen sen oldun anne

Çok çileler çektin hakkın ödenmez

Hayat sevince anlamlı
Sevilince güzel
Sevgisiz bir yüreğin
Dinmez ki gözlerinde sel

Paran olsa pulun olsa

yağmur yağsa
rüzgar esse
güneş çıksa
yıldız kaysa
kırda menekşeler açıp
neşeli bir şarkı çalsa

Dürüstler geride sahtekar önde
Sular yatağından akmıyor usta
Hani doğacaktı güneş bu günde
Gökyüzü tacını takmıyor usta

Bir zamanlar dostluk kardeşlik vardı

Beni bırakıp da gitme ne olur
Alıştım ben sana güzel hırçın kız
Öyle kaşlarını çatma ne olur
Alıştım ben sana güzel hırçın kız

Sözlerime kızıp karşı çıksan da

Böylemiydi sözümüz neden ayrılık geldi
Giderken bıraktığın acı göz yaşı seldi

Hiç uğramaz sanırken söyle ne oldu bize
Mutluluktan uçarken yoksa geldik mi göze
Şimdi benden uzakta hasretle anar mısın

tutunmak ister insan oğlu
birine birilerine
sarılmak ister bir ağacın kökleri gibi toprağa
sığınmak ister fırtınalarda bir limana
yaslanmak ister kimi zaman bir dağa
ve paylaşmak ister çıkarsız ve menfaatsiz