Abdullah Ramazan Şiirleri - Şair Abdulla ...

Millete dar gelen çarpık düzene
Dur demeye ey milletim var mısın?
Liyakatsiz lider olup gezene
Dur demeye ey milletim var mısın?

Her kafadan çıkan çatlak sözlere

bu gün resmini gördüm
boynun büküktü
öyle üzüldüm ki
yüzünde tebessümle
saklamaya çalıştığın
içindeki acı

her bitişin ardından
yeni bir başlangıç doğar
bizler anlayıp ders çıkaralım diye
güneş her sabah yeniden doğar

hayatın perdesini aralayıp

Çektiğim çileler düşürse dile
Yine de selamı başım üstüne
Dünyamı mahvedip karartsa bile
Yine de selamı başım üstüne

Aklıma düştükçe gözden aksa da

ne zaman ellerini uzatsan
bahar gelir sanırdım her dokunduğumda
öyle bir heyecan sarardık ki
yüreğim fırlayacak olurdu yerinden sanki
utanırdım bilmeni istemezdim
ellerim ayaklarım dolaşırdı seni görünce

sen gelince aklıma sözlerim özlemdir hep
derin bir ah çekiştir geçen güzel günlere
mutluluktur huzurdur sığmayan enginlere
mısra mısra şiirdir yazılan bugünlere

sen gelince aklıma yazlarım hasret kokar

Aklıma sen geldin sabah erkenden
Gözlerim yaş doldu tutamadım ki
Bekledim bir haber gelmedi senden
Uyandım bir daha yatamadım ki

Gün boyu bir hasret düştü peşime

Nasıl alışırım hasrete bilmem
Seninde düşünü yıkarlar bir gün.
Perişan bitkinim bir daha gülmem
Seninde düşünü yıkarlar bir gün.

Onca derdim varken bu dertler yeni

ey insan oğlu nedir bu halin söyle
ufak şeyleri dert edip ne diye dertlenirsin ki
otur şükret her haline
için kan ağlarken yüzün güldü mü
gülmedi elbet
için kan ağlamadı ki

para pul hepsi boşa
bir yandan gelir bir yandan gider nasıl olsa
el açıp muhtaç olma
kimsenin hakkını yeme sakın
zaten boş durmak yakışmaz delikanlı insana
helaliyle çalışmak ibadettir anlasana