Abdullah Ramazan Şiirleri - Şair Abdulla ...

bu gün bir resim gördüm
resimde sen
gözlerinde uçsuz bucaksız Akdeniz
mavilerde umut
saçlarında simsiyah gece
gecede alabildiğince yıldız

soğuk ve hüzün sararken her yanı
donduruyor insanda akan kanı
unutur mu seven kendinden canı
gelmedin….

seni aradım durdum gezdiğimiz her yerde

Gün değil ay değil ömür dolacak
Derdiyle doldum da gönlüm geçmiyor
Sanki gelse gönül huzur bulacak
Huzursuz kaldım da gönlüm geçmiyor

Öyle bir sevdaki içim acıyor

hava öyle güzel ki
çıkıp da bir gelsen
yalnızlığıma seni katsam
uzatsan ellerini
ellerim koşsa ellerine
kavuşsa eller gökyüzünde

umutlar solup
çareler tükendiyse
uçurumun kenarında
pamuk ipliğine bağlıdır hayat
gün tükenmiş
yarınlar yoktur sana

Böylemiydi sözümüz neden ayrılık geldi
Giderken bıraktığın acı göz yaşı seldi

Hiç uğramaz sanırken söyle ne oldu bize
Mutluluktan uçarken yoksa geldik mi göze
Şimdi benden uzakta hasretle anar mısın

tutunmak ister insan oğlu
birine birilerine
sarılmak ister bir ağacın kökleri gibi toprağa
sığınmak ister fırtınalarda bir limana
yaslanmak ister kimi zaman bir dağa
ve paylaşmak ister çıkarsız ve menfaatsiz

Aradım dengimi bir ömür boyu
Sevenler dengini bulmaz mı güzel
Mutluluk derince sanki bir kuyu
Girenler muradı almaz mı güzel

Yalnızdım ıssızdım hep hüzün buldum

Çektiğim çileler düşürse dile
Yine de selamı başım üstüne
Dünyamı mahvedip karartsa bile
Yine de selamı başım üstüne

Aklıma düştükçe gözden aksa da

ne zaman ellerini uzatsan
bahar gelir sanırdım her dokunduğumda
öyle bir heyecan sarardık ki
yüreğim fırlayacak olurdu yerinden sanki
utanırdım bilmeni istemezdim
ellerim ayaklarım dolaşırdı seni görünce