Abdullah Ramazan Şiirleri - Şair Abdulla ...

Kurumuş toprağa can olup yağsan
İstemem ne olur çık git dünyamdan
Tenimden süzülüp gönlüme doğsan
İstemem ne olur çık git dünyamdan

Sevda insanıyım sevgi ekmeye

Günler aylar geçti ey hayırsız yar
Senden hiç haber yok nerelerdesin
Yollar mı kapandı sanki tipi kar
Senden hiç haber yok nerelerdesin

Gözlerim ararken ben yana yana

hani bir bulut kaplar ya gökyüzünü
insanlar koşuşturur
bir o yana bir bu yana
bense otururum oracıkta bir parka
ardından usul usul düşer damlalar
sonra çisil çisil yağmaya başlar

Nasıl anlatırım kendimi bilmem
Ey güzel ben sana inan tutuldum
Eğer istemezsen peşinden gelmem
Ey güzel ben sana inan tutuldum

Gecemde sen varsın gündüzümde sen

Mevsimler değişti boran tipi kar
İlkbahar terk etti yazda kalmadı
Ne sevenler mesut ne sevilen yar
Yürekten sevecek yüzde kalmadı

Öyle sevmiştim ki dillere destan

Hani yüzündeki o neşe nerde
Gidenler huzuru bulur mu sandın
Düşmez mi sanırdın terk eden derde
Ettiğin sana kar kalır mı sandın

Her gün ayrı neşen sevincin vardı

Dost gibi görünüp kuyunu kazan
Sahtekar kullardan koru Allahım
Milletin malını yedikçe azan
Sahtekar kullardan koru Allahım

Ezana küfredip dindarım diyen

Ben demem ki düşüneyim nesini
Dara düşmüş garibin nefesini
Titrek masum iç sızlatan sesini
Dinle oğul sevenlerin çok olsun

İçin dışın aynı dürüst olmazsan

ben seni öyle sevdim ki
hüzünlerime değil
gülüşlerime yazdım
ben seni öyle sevdim ki
akan sulara değil
yüreğime yazdım

İnsanlar sahtekar insanlar kötü
Ondan kırıldım ya boş ver be usta
Kime sığındıysam içmiş çiğ sütü
Ondan sıyrıldım ya boş ver be usta

Dostluk arkadaşlık hepsi sözdeymiş