Abdullah Ramazan Şiirleri - Şair Abdulla ...

hani kıra bahar gelirde çiçekler açar ya
gökkuşağı gökten yere iner döker renklerini dağa ve taşa
ve menekşesi papatyası daha nicesi sarar her yanı
almaya koparmaya kıyamadığın olur ya

hani kıra bahar gelirde kelebekler uçar ya

Kime anlatayım derdimi bilmem
Sevene yaşamak harammış dünya
Söylesene bana ben hiç mi gülmem
Sevene yaşamak harammış dünya

Görmeden sevmiştim güzel yüzünü

insan bekler mi
arar mı gözleri yolları
düşünür mü
dalıp dalıp gider mi uzaklara
bir selamla yeşerir mi bozkırı
kır çiçeklerine karışır mı sonbaharı

ben seni bir türlü unutamadım
belki de unutmak istemedim
her anımda yanımdaymışsın gibi hissettim
ben sende
sen bende bildim
konuştuk saatlerce

bahara şiirler yazacağım
çiçekler açsın diye
kırlardan papatya
demet demet toplayacağım
en güzel tacı ben
senin için yapacağım

Öyle sarhoşum ki içmeden bu gün
Bu sıra üstüme gelme ne olur
Bana dertler reva ellere düğün
Sorma anlatamam bilme ne olur

Sanki ben değilim aklım bir başka

bu gün resmini gördüm
boynun büküktü
öyle üzüldüm ki
yüzünde tebessümle
saklamaya çalıştığın
içindeki acı

her bitişin ardından
yeni bir başlangıç doğar
bizler anlayıp ders çıkaralım diye
güneş her sabah yeniden doğar

hayatın perdesini aralayıp

Aklıma sen geldin sabah erkenden
Gözlerim yaş doldu tutamadım ki
Bekledim bir haber gelmedi senden
Uyandım bir daha yatamadım ki

Gün boyu bir hasret düştü peşime

Nasıl alışırım hasrete bilmem
Seninde düşünü yıkarlar bir gün.
Perişan bitkinim bir daha gülmem
Seninde düşünü yıkarlar bir gün.

Onca derdim varken bu dertler yeni