Abdullah Ramazan Şiirleri - Şair Abdulla ...

hiç keyfin yok
bir şey yapasın da yok
ıssız ve sessizsin
hiç anlayanın yok
hep içine atıyorsun
baksana dalıp dalıp gidiyorsun

kıyıya vuran her dalgada
gelişinde sevinç
gidişinde hüzün olsa da
ne kadarda güzel oluyormuş
denize karşı seni düşünmek
uçsuz bucaksız

her şey eskisi gibi
yerli yerinde
gökyüzünde mavi
tan yerinde kızıllık
kuş sesleri çınlatıyor ortalığı eskisi gibi
güller renga renk

anladım ki hayat hep birilerine güzel
hep birileri bizden güzel
ya biz çağırmasını bilmedik hayatın güzelliklerini
yada dağıtılırken elimizi çabuk tutmadık
ama hep çağırdık yılmadık
bir türlü duyuramadık sesimizi

geçmeyeceğini bildiğim sokaklarda
uğramayacağını bildiğim
mekanlarda bile aradım seni
benimkisi bir umuttu
sönmesin tükenmesin istedim
işin ucunda sen varsın ya

Keşke bir fotoğraf karesindeki gibi olsa insan
Bakışları içten
Tebessümü doğal
Güvensek inansak biz ona
Pişman olmasak hiçbir karesinden
değişmeyeceğinden emin olsak

senden sonra
hiç bir şey yolunda gitmedi
bir giden vardı
oda sendin
ve arkada bıraktıkların
unutmak istedikçe karşıma çıkan

bir ses
bir haber
beklenen değince
denizdeki can simidi gibi
düşerken uçurumdan
uzanan bir el

insanın yüreğine aşk düştü mü
bir anını bile ayrı geçirmek istemezmiş
o yüzden gözü yollarda
kulağı gelecek olan haberde
attığı her adımla ona varmak
söylediği her sözde ona ulaşmak istermiş

ben yalnızlığın olamam çocuk
anlayamam seni
anlamaya gücüm yetmez çünkü
küçücük bir bedene sahip olsan da
kocaman bir yüreğe sahipsin
ben sana ulaşamam