Zeynep Karacaa Şiirleri - Şair Zeynep Ka ...

bir nefes dindirir acımı
bir nefes yaşımı alır
karadan aklar dökülür
bana gri kalır

gül dolu mısralar bırakıyorum sana
hiç birini anlamasan da
kalemi kağıtla buluşturuyorum
gül taşıyor

gün batıyor şehrimde
güneşin izleri kayıp
sözler denize düşüyor
sularda yankılanıyor harfler

tanıdık yüzler birer birer karşımda

güneş değiyor alnımıza
ötelerden kuş sesleri
sarıp sarmalıyor yüreğimizi

bırakıp geceyi geceye
her sabah
ilk kez doğan güneşe özeniyorum

.z

kır
parçalan
kırıl
az değil
daha çok kan

fısır fısır
ya yoksa
fısır fısır
ya olmadıysa
kalbine giren kiracı
ya çok konuşuyorsa

hadi sarın
tüllensin uykuların
göz kapaklarını bırak
kımıldasın dudakların

sararmış kenarları gidememenin
paslanmış beklemekten adam
gelmeyen gemileri
gözler yorgun
her dakika çoğalıyor altında halkaları
gökyüzü inadına mavi

yediğin şeyler seninledir
gittiğin yol
adını bildiğin insanlar
üzerinde yattığın yatağa kokun sinmiştir
buna rağmen
aklın hep yapamadıklarında kalır