bir şehir var
canına yandığım
affet
kaçmak istedikçe
aklımı bağladığım
döndüm dolaştım
bir o yana bir bu yana koştum
aradım kendimi
bazen evde bulamadım
aradım seni
yoktun
bir yanda ben duvarı
bir yanda sen çıkmazı
ne benim sıcağım ısıttı seni
ne senin aklın bende kaldı
telaş hep telaş içine attık kendimizi
unutalım diye gönlümüzü
bir yanım derin sarhoşlukta
diğeri uyanık kal diyor
bir yanım kar boran
diğeri güneşe yürüyor .z
yaramaz bir çocuğum
sırtında onun
uyanır
gözlerimi ona açarım
hiç ikiletmez beni tekerleri
yol nereye giderse gitsin
birileri makinenin ayarıyla oynuyor
görüntü değişiyor
ışık ses yalancı herkes
bakışımız bulanıyor
birileri acımızı unuttukça
bıyıklarını tarar her sabah bir adam
aynadaki kadını selamlar
oysa bıyıkları da
kadın da
aynı zamanda terk etmistir onu
adam unutmus gibi yapar
affet
suyun sakinliğiyle sarıl boynuna
boğmadan kendini
usulca
affet
yollar aştı
geldi güvendiği kıyıya
toprağı öptü
kurtuldum dedi
benim kardeşim
bırakmaz elimi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!