Zeynep Karacaa Şiirleri - Şair Zeynep Ka ...

durursam
kapanır kapı
kafamın içindeki kör kuyu
ağzını açar

durursan

evvel zaman içinde
yaban ördeğimizin
canı çok sıkılırmış
kendini eğlendirir
hep göğe bakarmış
arkadaşları çok uzaktaymış çünkü

insan
mutlu olmak ister
ama çok düşünür
doğru mu yapıyorum

betonarme evlerde büyüdük biz
duvarlarımız kalınlaştıkça
küçüldü yüreğimiz

.z

doğanın çağrısına kulağında
ses ver
ses ver toprağın telaşı var
göğe uzak

bir efsane anlat bana
ne dersen inanacaglm bu sabah
mesela gökyüzü ates böcekleriyle dolsun
türesin mutluluk

her akşam eğrelti otları sarar yastığımı
düşünceler
onları sulayan su
sarar tepeden tırnağa bedenimi
ellerim makas olsa
kesse güzel yüzünü hafizamdan

kat kat giyinik ruhum
yine de usuyorum
duvarlar
duvarlar başıma vuruyor
incitmıyor senin kadar

kadın dokundu toprağa
en güzel sözlerini fısıldadı
gebe kaldı toprak
yığınla sarı başak

kadın öğüttü

anlamaz ne desen de zaman
iki kadın
parasız kalır
huzursuz kalamaz