tek bir ağaç
gölgesiyle oturmuş
tüm telaşlardan uzakta
konuşuyorlar
sen
agdan-aglrdan dünya
yarl saydam dünyama uzanan
kücük misafirimsin benim
istedigin zaman gelir
ben baglmlzl koparana kadar gitmezsin
en büyük zenginliğimizdi
babamızın omzu
annemizin saçımızı okşayan eli
.z
inanıyorum
kimse kimsenin karşısına boş yere çıkmaz
herkesten öğrenecek bir şey var
biliyorum
ben bekledikçe açılacak kapılar
yoruldum belki
şairler de akbabadır bazen
nereden ölüm kokusu alırsa
orada bekler elinde kalem
acıya tutunur hayata tutunurcasına .z
her akşam yıkadığı kaşıklardı sanki
onu o evde tutan
boca edişi tüm köpükleri üzerine
ondandı
iyice temizlerse
aklanacaktı sanki aklı
aklımda bir şiir var
harfleri birbirinden habersiz
biraz kar var içinde
beyaz bembeyaz
biraz çiçek mesela
biraz yaz
anladım bu dünya bana göre değil
çıplak elle dokunurken tüm duygulara
bedenimde inip çıkarken kelimeler
soluksuz beklerken kapıda
sizin telaşınız başka
dünyanın da
kalabalık
son zamanlardaki alıskanlıgım
gündüz oturdum insan
gece kahveme ortak can
alacalı
bazen siyah bir kelebeğim yeryüzünde
sınırlardan geçerim
geçtikçe yanar tenim
başı sonu belli bir hikayenin ortasında
çırptıkça çırparım kanatlarımı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!