var olmanın zevkini tadıyorum seninle
bütün doğuşları yaşıyorum nefesinde
bilmediğim şehrin
en güzel sokağı çağırıyor bizi
hiç unutmam elleri değmişti
Bir eylül sabahı yazdı kader,
Bir çift gözle başladı bu eser.
Yeşil bir düşte buldu beni,
Ruhumda açtı sonsuz keder.
Zaman geçti, yollar kesişti,
Hayalimde yaşamayı istediğim günlerde
Paramparça bir benlik yaratmışım aslında
Düzlüğe çıkmayan yolları sırtlayıp
Bir dağ yaratmışım kendime
Yaş aldığım ama büyümediğim günlerden
Birkaç serzeniş bıraktım köşeme
Kaç güne sığardı hasretin büktüğü bu yürek
Kaç gün yeterdi bana seni hatırlatmayan
Ölüm ne hırslı gözümde
Ne alçak dünümü bugünüme katan
Aramak bir evi
vazgeç diyor bir yanım
o dönmeyecek
halbuki henüz gelmemişti bile
ne güzeldi seninle hayalleri paylaşmak
yıldızları izlemek
elini tutmak
Ölümün adıydı aşk
Yüzünün kıvrımları
Göğsünün inip kalkışıydı
Çaresizliğin diğer adıydı
Acıya karşı küfürler savurmaktı
Yara bandına yapışmaktı
Kar yağmış güneşli yüreğimize
Kıvranışlar almış gülüşleri
Götürmekte en kuytu derinlere
Bi çareye tutunmadan gördüğüm bu görüntü
Annem eridiğimi söylüyor bugünlerde
Pişmanım hissettiğim şeylere
acı,
acı
gördüğüm bir parktı o sabah.
beklediğim bir tek gülen yüzündü,
gürültümü bastıracak.
Bir gün bir denize dökülsem
Atsam içerimden
Beni kamburlaştıran bilyeleri
Dökülsem
Elimde kağıdım kalemimle
eski bir eşikte bekliyorum seni
saçlarının dalgasına sığınıyorum
kayıp bir balıkçı teknesi
geleceğini söylüyor bana her pazartesi
söylemiyorum kimseye gizlimdesin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!