sen gözyaşımın tadını bilensin
sen bu şairin sözü
sen ikimizi de ateşe atansın
bilsen de unut artık adımı
sil beni en güzel yaşından
yudumlarım dudağımı yakıyor
sensiz olan her şey bana zehirmiş
Gözlerimi kapadığımda senden kaçamıyorum
İstemiyorum
Dikenini yüreğime sakladım
Yabancılaşıyorum insanlara
kimler geçti yolunun üzerinden hüzünlü
dayanılmayacak dertlerin peşi sıra
neler çıkardın yaşamdan boylu boyunca
kimlerde eksildi yüzlerin
kimin yüzüne daldın böylece
henüz yarısına bile gelinmeyen ömürden
hayata yeni atılan bir çocuğun fısıltısında
en sesimin çıkmadığı zamanda
bana bir dünya adadın sanırdım
içinde kendimi bulamadım
gösteriniz bittiyse gözyaşınız kurusun
Yerini başkası alır sanma
Boşluğumu nerede görsen tanırsın
Biri sen gibi olur sanma
Gönlümün susuzluğunu nerede olsa tanırsın
Bir şeyler eksik kalıyor
Bu yarımlık öldürecek beni derinimde
tarihin tozlarına savrulan güzel bir hatırayız şimdi ikimiz
zaten bazı anları tutamazdık
bazen en neşelisini kaçırırdık
yaşamın topal ayağından kurtaramazdık aşkımızı
yarın açamazdık o güneşli çarşafımızı
bugüne dair hatırladıklarım birkaç gözyaşı
aynı yolda iki insan,
yürüdükçe yabancılaşan,
sesleri bir olmayan
ama çığlıkları aynı yankıdan.
her gün daha da kirlenen bu yaşam,
çarşafların arasına saklanan.
Gözünü aç dön etrafına
Kaç kişiyi öldürmeli bu diyarda
Kapkaranlığa hüküm süren birkaç insandan geriye
Bu sözlerimiz kalacak sadece evrene
Kimsesizliği tattığım bu günlerde
Bir yol aradım senelerce
Dilimde hiç zikretmediğim bir söz
Kucağımdaki çocukluğumdan kalan oyuncaklara sığındım
Bizim aşkımızın defosu buradaydı işte
Hep geçmişi bugün edindik
Geleceğe küfürler ettik
Gemilerin limana yanaştığı gün
Hayat denen hayal kırıklığında
Hep bir çıkış yolu aradım
Aradıkça kapandı kulaklarım
Kayboldukça daha çok istedim yaşamı
İstedikçe içimdeki kin hırçınlaştı
Yollar hep kapalı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!