ikiyi beş geçiyor sevgilim
çoktan uykum geldi
çoktan çıktım karanlık rüyalarından
ikiyi beş geçti
sensiz ve bensiz bu diyarda
güzel bir türkü dilimde
sanki yeniden yaşamak istercesine
ben her baharı seninle tutmuşum elimde
her güne uyanmışım
senin boğuk
bu gece senden özür dilerim.
gösterdiğim hiçbir sevgiyi alamadım,
verdiğim benliğimden eser bırakmadın.
özür dilerim, sana harcadıklarım için.
özür dilerim, seni benden biri sandığım için.
acılarımızı bir keseye koyabilmek ne şahane olurdu dimi?
ayırabilsek vücudumuzdan bu zehri
ve günün aydınlığını,
gecenin neşesini görebilsek içimizde.
şimdiyse beni yaralıyor her ışık,
bana seni hatırlatıyor tüm yeşiller.
Yüzlerce hayat var, bulunmayı bekleyen
Ve yüzlerce iç, aynı anda çekilen.
Nefesim yetmiyor bugünlerde bana,
Yaşamımın ve yaşananların ardına saklanıyorum.
Ellerimi açtığım gök bana gülümsüyor.
her gündoğumu diledim bir mezarı
insanların çabasızlığına karşı durmayı
neşemi kaybettim bir ekim günü
bir daha güldürmedi hiçbir sonbahar yüzümü
ne etsem sonu senin mutluluğun içinmiş
Büyüdüm biliyor musun
Sensiz büyüdüm
Yokluğun büyüttü gözümdeki yaşı
Alnıma yazılmış o kara yazıyı
Sen büyüttün beni
Görmez oldum bu kara kışı
sen başka yerde ben başka diyarda
bulunmamanın azabı
ve ekildikçe yüreğimize o sızı
gezeceğiz Ankara sokaklarında
o kar izi hiç bulmayacak bizi
yağmurunda ıslandım
çamuruna bulandım
çok denedim
yine de kurtulamadım
şimdi sessizken her yer
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!