Zeynep Ergün Şiirleri - Şair Zeynep Ergün

Dudak arası ıslaklığının değmediği
kurumuş bedenime
İki damla yaş düştü dün gece..
Gözlerim artık yağmurun ellerinde..
Tut..

Aynı gökyüzünü seyrediyorduk
Farklı coğrafyalarında haritanın..
Rüzgarın üşütüyordu yalnızlığım
İrkiliyordum..

Gitmek için en büyük nedendi,

Saflığımdaki lekeydi yalana bulanmış gözlerin..
Yalan bakıyordun gerçek gözlerinle..

Aşk çıkar sanıyordum yoluma..
Oysa pimi çekilmiş sevdalar vardı çıkmaz sokaklarında..
Yanılıyordum..

Dur..
Şimdi değil..
Yo!
Hayır! .

Gözlerini sıkıca yumar kadın..ölüm öncesi sessizliktir an..

Kan kırmızı gülüşün damlıyor dudak ucundan
Kaleme mürekkep..
İntihara zehir..
Gözlerinde gördüğüm karanlığın;
Öyle uçsuz
öyle bucaksız ..

Ben,
Senin bilmediğin bu kentte,
Zihnimi parça parça eden hayalinle
cenkteyim..

‘Aşk gövdeyi götürüyor’..

Geçmiyor değil mi..?
Acıyor..
Hala..
İnadına..
Ne zaman gelse aklına,
Sızlıyor..

Zaman sensin, zaman kadındır...
Gönlü çelinsin ister zaman....(alıntı-Kafka)

Kadın ses verir
Zaman dinler..
Gönlü çelinmiştir kadının..