Zeynep Beşen Şiirleri - Şair Zeynep Beşen

Aldım günün kârını
Gözlerin de ki gülümsemeden,
Aldım günün kârını
Yüzlerinde ki sevgiden.
Neden olduğunu bilmiyorum ki ;
Sadece sana baktıkça ,

ey gövdem deki
uzun menzil
kar tütüyor gözlerin, temmuzun ortasında
ne kadar uzaklaşırsan o kadar yanacaksın
bu belli
ne kadar uzağındaysam o kadar yanacağım

şimdi dedim içimden
yanımda olsaydın sarılırdım sana sıkıca
bazen oluyor ki
özlediğim tutuyor
gitmesini istemediğim bu kaçıncı..
şimdi yanımda olsaydın öperdim seni

Şimdi,sana uzun uzadiya öle bilirim
Bir rahmetin avlusunda..
Ellerim de uyuttugum her sancıyı
Şimdi,sana uyandira bilirim..

Şimdi, gökyüzünde bahar

Üşümem soğuktan değil de,
Selamsız sedasız çekip gitmekten kaynaklı,
Bu yüzden ne zaman aklıma düşsen.
Üşürüm ben..
Ne deme mi bekliyorsun hala,
Güneşi üşüttüğünü mü,

tut ki
çıldırmış hasretler besliyorum içimde
coşkun sevgiler
dinmeyen özlemler
çılgın suskunluklarımıda ekle
tut ki

şimdi aç gözlerini bu gerçeğe
bir bak!
gök nasıl sakin
yer nasıl durgun
rüzgar susmuş
güneş öğle uykusuna çekilmiş

bir nazlı gülefşana
yenilmenin verdiği hazla
Rabbim geliyorum bir gece vakti kapına
dertlendiğim yerlere şükrümü serperek
gülüyorum yine bu beş para etmez dünyaya
yanlış anlamalar

Bak!
Sana turuncu göklerden
Yeni kelimelerden
Canlı mevsimlerden
Ak iklimlerden
Kuş sesi derdim derledim

Şimdi bir vurguna çiçek açar gibi yüreğim
Ellerimde al kinalar
Yüzlerinde yüzü koyun maviler
Gözlerinden kalbime işler gibi
Bana akar.
Bak bana!