Zeynep Beşen Şiirleri - Şair Zeynep Beşen

sen gülünce
benim karnım doyuyor
ellerim ısınıyor.
dünya susuyor.
biraz da olsa dinleniyorum
uyuyorum

aslında ben seni daha önce gördüm
daha önce sevdim
daha önce çarpıldım diye bilirim.
işte sen gelmiştin
bende sana geliyordum
tam binaya yaklaşırken

yedi iklim bir bahar olduğu bilsen
ve korkmadan gelsen kıyılarıma
ey peri ve payende ışığı
göğsünde dindireceğim yorgunluklarım var!
ey benim sözüme sağır
yüzüme ağma

Anladım ki
Ne toprağım
Ne havayım
Ne suyum
Ne göğüm
Ne etim

yusuf
ey yusuf
güzelliğinden dolayı
tabaklara kan doğranan yusuf
gelme!
içimde ki sen putu kırdım artık

Ben bir suyûdum
Yatağımı buldum
Aktım sana ,duruldum.
Ne yollar yordu beni,
Ne engeller sara bildi.
Ben bir suyudum,

şimdi sana bir unutulmak!
bir yalnızlık bırakıyorum.
her süpriz senden gelecek değil ya,
ben süprizimi ahirete bırakıyorum.
şimdi burada gül oyna,
ben süprizimi ahirete bırakıyorum.

merkezinden dağları görünen bir şehirden bahsetmek isterim sana..
ve yüreğimi hüzün dolu yüküyle fırtınalı denize sürükledin
gök kırığı bir şiir söyle bana
yada alemi baştan yaratan bir hikaye anlat..
durulması lazım aramızdaki kıyametin.
sana yazılma sırasını bekleyen tüm mektupları susturdum şimdi

Yüzümün şeklini aşka çevirir ellerin.
Yapma!
Ben daha kimseyi bu kadar sevmedim.
Hem seven sevdigine bu kadar susar mı sevdiğim.
Yoksa!
Öldü mü içinde yaşayan yanlarin

Sana sebepsiz bir aşk sundum
Bu yüzden
İşte bu yüzden
Yalnız bu yüzden
Hiç bir sebebe dayanarak sitem edemezsin
Aglayamazsın