Zennehar Yılmaz Şiirleri - Şair Zennehar ...

Aradım bulamadım
İçimde merhameti
Meğer dünyayı sarmış
İnsanların gafleti

El vurdum sol yanıma

Ben bir babayım Sarıp koynumda uyutayım Gözlerinde yaş değil ışık olayım Gel gör ben bir babayım Çalışıp helal lokma sunayım Yoluna taş değil kuş tüyü yastık olayım Kalbinde taş değil iman doldurayım Gel gör ben bir babayım Temennim dileğim mutluluğun Geleceğine ferahlık kolaylık sunayım Ben istemez miyim sarılıp koklayayım Gel gör beni ben babayım Sanırsın sevmez yüreğim Kızgın söyler sözüm dillerim Yürek taş görünse de gizlesen de Gör beni ben duygulu babayım Emeklerim boşa çıkar diye korkarım Soframa haram değer diyedir hırçınlıklarım Özümden sözümden düşmez evlat adımlarım Gel gör beni ben babayım Baba olmadan anlayamazsın sen beni Hep sitemkâr sanırsın yüreğimi Bilemezsin kalbimdeki yerini Gel gör beni ben babayım Tek temennim dürüst ol hain olma Girmesin boğazından haram lokma İçim ezilir gözüm yaş dolar belli etmem Gel gör ki ben babayım Kırk evladı olsa birini ayırmaz Kırkına da bir lokmayı bölüşen Gururlanır ardın sıra evladım diye Gel gör ki ben bir babayım

Örse vurdum yüreğimin düşlerini Dur dedikçe ardına bakmadan giden Yakama yapışan işveli bir yalnızlık Kuytu köşelerde saklı aydınlıklar Köreltilenler var duvarlarımda Karartılar sarmalar yokluğu Şimdi kırık dallardan düşerken Benden kıyamet koparcasına İçimi saran sevebilmeleri özleyip Düşlerken ayrılığın menüsünü Sunuldu önüme acımaksızın Azrail’le pazarlıktayım mümkünsüzlükte Bir yudum daha düş bir damla daha Sevda konmadan sol yanıma alma canımı Eserken buz tutası rüzgar savurur içimi Aydınlığını kuytular dondurur yoklukta Tatlandıramadığım bir bardak çay gibisin hayat Duygular taze kalsa da rüyalar hayaller Sönük umutlar nemli rutubetli Ufalanırcasına hep bayat yok olurken hayat Zennehar yılmaz 29/01/2012

Gazabına uğradım aşkı sevdanın Yürek kül olmuş yele savrulur Yangınlara git gide küle döndürür Asabi duruşlu yoktur kıyamım Her şerre elbet vardır cevabım Olurda kesilirse dizde dermanım Biline aşk geçti yolumdan Kaldı geride tozu kiri dumanı Sebepsiz kopan onca fırtına Hasarsız koymaz vardığı yeri Benimde yüreğim gelene yangın yeri Ya bu can bedenden gitsin Ya çağırın atık gideni geri Bu dünyaya geldim geleli Olmuşum dert kurbanı Akan kanımı gömün yeter Acıtmasın bastığın yerin izleri… Zennehar Yılmaz

Tutmaya çalışıyorum ama olmuyor Akıyor yine gözyaşlarım yokluk öyle zor ki Sevgi yokluğu hayat çıkmazında Sığıntı gibi hissetmek kendini öyle zor ki Omzunda ağlayacak bir dostun yoksa yanında Nefes almak öyle zor ki ufacık bir tebessüm Adım atmaya korkar oldum acı vermekten sevenlerime İçimdeki sıkıntımı anlatıp ta üzmekten korkarım seni Seni gülerken görmeye alışan gözlerim üzgün görmekten korkar Can katan bakışını hüzünler içinde görmekten korkar yüreğim Öyle sarılır ki sevdiklerine ne sen kork Nede onlar sevilmekten korksun Yüzünün hüznünü sevgi bulutları örtsün iyi ki varsın.

Acil bir nakil gerekiyor diyor telsiz anonsu,
Kuytulardan, iniltiler yükseliyor siren sesleriyle
Ağıtlar boğuyor nefesleri,
Çekiliyor damarlar, zorlaşıyor kasılıyor
Eklemler kilitleniyor…
Bir noktada durduruyor sükûneti

Üç günlük değil aşkı bilene
Kalbi kırık ardı dönüp gidene
Yanmam deme yanar gider kül olur
Sevmem deme sever yürek del olur

Ahtın aldın gittin şu dünyanın

Nice savaş verdi kana bulandı toprak Sevgiye aç kalmadı yürek hep tok Açınca gamzeler gülüşler çok 12 Mart dizeler sancak dalgalanır al bayrak Dumanı tüter köhne uğraksızlarda Devasız derdi sarmaz mı kahraman yurda Serilir üzerine dökülen damla kanda 12 Mart donar kalem akıttığı sevgiyi kanda Vatanı sulh cihanı sultan ebedi var olan Kapıyı güvenle açan mehmet Akife gönlünü veren Saygıya şahlan dilimdir yaşadıkça ömrünce öven 12 Mart sesimi kalemsiz çizendi istiklal marşını Saygıya kalkıyor toprakta şehit Ömrüme nağmedir yazılan beyit Mehmet Akife söylerim yiğit Toprağı inleten 12 Mart yazılan şiir Zennehar Yılmaz 13.03.2012 16:15:40

Devrilmiş çınar ağacına benzer deli gönlüm Kuruyup odun olacak gibi yanacak gibi Acımasız alevler sarmalayacak kül yapacak gibi Yeşermeden solup gidecek toprak olup örtü olacak Serzenişteyim yine seyir defterimi karalıyorum Aydan öte bir uzaklık sanki gönlümdeki ufuklar Ardına bakmayışına kızgın bir o kadar öfke yağıyor sanki Dalmışım derinliğine devrim olacak seni söküp çıkarmak Harlı yollar geziyor ayaklarım canına değmiyor Senden daha çok nasıl yaka bilir ki canını ciğerini Solgun bir kışa dönüyorum karsız yağmurunda üşüyorum Isısını kaybeden güneş gibi sensizliğimle ölüyorum Bağrıma bastığım küller alev alıyor yakıyor Sormuyorum nedenlere, bulabilmek mümkün mü diye Demliyorum gözyaşımı, sunmak için yalnızlığıma Ve ağartıyorum saçlarımı yıllara inat sensizliğin yaşlanışında… Zennehar Yılmaz 28 Eylül 2011 Çarşamba, 13:59:43

Sözleri üstüme aldım sitem ile Öğrendim hayatı gül değil diken ile Vasıfsız insanları serdim imtihan ölüme Dostluklara dayandım yüreğim gülsün diye Gücenme dostun ağlatırsa Üzülme kedere bağlatırsa Sağlam ise dostluğun Koparamaz çağlatırsan Açtım elimi yüreğimi ver bana dileğini Gönlü güzel kulların süsleyeyim evini Söz söze ekleniyor gidenler bekleniyor Yaralı yürekler çok gülenler azalıyor Çekemem nazını canım yakıyor Bulut var güneşte bana bakmıyor Söylediğim türküler kalbe akmıyor Dinlerim bir ömür gene bıkmadan Köz koydum buz dağları eritir Gizlediğim duygular yüreğimi kanatır Acımasız şu dünya insanları bunaltır Değme felek değme sana sitemim yetmez Gardiyan olmuşum kendi kalbime Esirinim düşerim yine düşman eline Dünümü kaybeden sitem bu güne Ezeli ebede saldım çaresiz izleri silinmez elinde olsa Zennehar yılmaz 07.05.2012 11:40:15