Zeki Tüyen Şiirleri - Şair Zeki Tüyen

durup düşününce bir an
anlamsız sözler bütünü
devşirir zamanı yerinden
sonsuzluksa kuytu bir liman
ölümcül bir gök gürültüsü
ya da gözlerinin büyüsü

biz seninle hiç içmedik be müjdat
sen benim çocukluk arkadaşım
birbirimizi çoktandır görmedik çoktandır
özlemlerimiz köpürmüş yüreğimizde
biz seninle hiç içmedik gel içelim
anlat hadi yeşil bursa ne alemde

sinemayı özlemişim
dün geceden beri
binlerce kare görüntü düşlerimde

kör camlar kırılıyor dağlar ötesi
görsel imgelerimi kuruyorum

ölümcül bir yaz akşamında
ölümü hatırlarım ben ölümü

annem canlanır gözlerimin önünde
canhıraş çığlıklar geceler boyu
işte o umarsız bakışlar

içi balık dolu bir yalnızlık
akvaryum misali
evreninde akışır
balıkları boşalttım içinden
yalnızlık yalnız kaldı
felsefe ayrışır

püfür püfür beyaza bakışı soluksuz
rastlantı yaygın ite kaka kara saban
ve doyumsuz bitekliği sarmaşıklı doğanın
biçimsel uçurumlar örneği yaban yaban
salt dökülmesi su katılmadık umutların
çağla göz yaşları nasıl da kıyısal oluk

yazın güze akışında
bizim asma üzüm verdi
asma biraz alçak ama
ilk ürünü gözüm verdi

çok gözeli yaprakları

bir yanımız uçsuz bucaksız gökyüzü
bir yanımız alabildiğine deniz
damıtır umudunu yarınların
ve birbirine çakılı gözlerimiz
dağıtır efkarını bulutların

benim yönüm belli, sensin
oysa sen
fesleğen kokuları sinmiş
hüzünlü sonbahar akşamlarında
kuşanıp cesaretini bir zırh gibi
çekip kapıları gidensin

dergahımda buldum seni ben
yundum bakışlarının gizemli ırmağında
ve sanki mahzun imgelerin sığınağında
dizlerimiz çözülüyor geceleri
oysa dokunaklı ezgilerde biriken
sevişken ve ıslak dudaklardır bal kiraz