Zeki Tüyen Şiirleri - Şair Zeki Tüyen

beni gökler çağırıyor, susun
tırnaklarıma yapışmış yıldızlar
gözlerim evrenin duygusal yanı
ve kısalmış dikenli yolu uzun
bu sıcaklar kırdı döktü benliğimi ah benim
hiç yitmeyen sevilerin bütünsel özü

bana ayrılık şarkıları söyleme ne olur
incitme eylül akşamlarında beni
düşün ki vapur dumanlarına kapalı düşlerimiz
düşün ki ayrılmazlık avuçlarımızda
seviden gayrısına duyarsızım şimdilerde
bırakma ellerimi yokluğunda üşürüm

iki çerçeve arasında bir ay ışığı
altında bir sokak, bir ölgün ışık
ve bir sessizlik okyanuslarca derin
düşünler bilinçlerde karmaşık

bir ayrılışın izleri bacalarda, ağlamaklı

günaydın insanlar günaydınlar
uyandık yine en tatlı uykumuzdan
masmavi gökyüzü gülümsüyor bizlere
penceremizi açtık tertemiz havalar
yüreğimiz kabarmış kabarmış özlemlere
ve uçuşan kuşlar barışa simge

hiç beklenmeyen bu yağmur nereden çıktı
gri bulutlar yüklenmiş tutkuları bugün
ağaçların yeşili yeşil mi sanki böyle durgun
şemsiyeler ayrı birer dünya yollarda küçücük
gözlerimiz gözlerimiz bahar çiçeği biraz eşey
neyse ki birlikte solukluyoruz zamanı şimdilerde

renklerde gizlenmiş gerçekler
güzel şiirlerin mısra aralarında
duygu yüklü ezgilerde örneğin
geldim gidiyorum da ben bu alemden
gerçek gerçeküstünde güzelim
bulutların üstünde

dağın taşın sevinci
ırmaklarca akıntılı
özgürlük türküleri yükselir
muştulu kokusunda toprağın
evcimen umutları başaklanmış
alınteri doğanın

öyle bir duruş
öyle bir dokunuş ki gözlerin
kaf dağı'nın ardındaki öfkeyi deler
ve üryan bakışların görkeminde
kimbilir neleri simgeler
bir fotoğraf adını bilmediğim renklerden kalan

ıslak düşlerimde arıyorum seni
eski bir türkünün sözleri sen olmayasın
tütün dumanlarında görüyorum mutluluğu
gözlerimden dizi dizi yaş süzülüyor, ağlıyorum
kah pembe umutlarla, kah diz boyu kahırlarla dolu
köhne yıllara soruyorum seni

hep kadınları sevdim ömrümde
ellerini sevdim, bellerini
bahar yelinin sıcaklığı saçlarımda
karanfil kokulu sabahlara soyunuk
ruhumda kusursuz güzelliklerin izi
biblo gibi ve erişimsiz