Zekâi Budak Şiirleri - Şair Zekâi Budak

Kaç yıl önceydi bilmem mahallemizden bir kız
Kalbimi nasıl oldu çalıverdi ve yaktı
Saçında mor kordelâ, ağızında bir sakız
Alev gibi bir şeydi, ona yanan helâktı

Onun tınmaz aşkından usandı da yüreğim

Bir günüm daha geçti hicran ile yanarak
Dön artık ey sevgili feryadımı duyarak
Ömrüm yitip gidiyor hep böyle ağlayarak
Dön artık ey sevgili feryadımı duyarak

(11.09.2004 - LÜLEBURGAZ)

Yirmisinde olan kızlar
Niçin boyun bükersiniz
Bitmiş gibi bütün hazlar

Gün bitiminde başlayan
Telâşı gibi kuşların

Nihayet o gözler del'etti beni
Yaşadığım dünya gayri dar bana
Seviyor sanmıştım aldattı beni
İçerim yanıyor n'eder kar bana

Kim nasıl bilirse beni söylesin

Ardarda bunca yılı nasıl da devirmişti
Geçen ayın sonunda seksenine girmişti

Diplomasız filozof, işinin emektarı
Peşpeşe tam dört dönem mahallenin muhtarı

Her aklına geleni şiir zannedip yazma
. Az yaz hatırda kalsın
. Öz yaz herkes ders alsın

Çok söz söyleyip gönlü lâf yükü ile ezme
. Az yaz hatırda kalsın

Koyup koyup gitmelerin
Tüketecek sabrımı bil
Alay yüklü gülüşlerin
Gözlerime çekilen mil

Yak ta sevda ateşini

Çirkin olduğum için sevilmediğimi sanma
Ben sevilmediğimden çirkinim

(Edirne - 1972)

Sabaha dek
Ölü saydım
Kan sundular
Şarap diye

Ekşi mor tükrükler saçarak

Yıllar yılı koştuk hep bir hayâlin peşinden
Sanma dünya güzeldir gerçekte hayat güzel
Kişi ayrı düşmüşse sevdiğinden eşinden
Vuslatı müjdeleyen bir çalar saat güzel

(Kadıköy / İstanbul - Mayıs 1974)