Zekâi Budak Şiirleri - Şair Zekâi Budak

Bir akşam getir bana
Siyah tüllerden olsun
Sarsın şefkatle bizi
Gönlümüze geçmişin
Hüznü efkârı dolsun
Ürpertsin tenimizi

Hint fakirini
Çivi yatağından çektim aldım
Ve attım kuş tüyü yatağa
Acıdan öldü zavallı
Şaştım kaldım

Harama battık kabûl, lâkin aşkın dışında
Bulunmaz günahımız cem-i haram içinde

Kulu olduğum dilber, bir göz süzüşün bile
Kızgın bir cımbız gibi oynar yaram içinde

Kimi cana can veren kimi can alan gözler
Ruhları sarhoş eden kalplere dolan gözler
Kasti gizli inanma gerçek bakış o değil
Hepsi kat kat boyalı hepisi yalan gözler

(Kadıköy / İstanbul - 1976)

Kalmadı ömrümüzde gençliğimizden bir iz
Kaybettik o cevheri geçmişlerde bir yerde
Zevkin (ze) ’sinde yorgun düşüyor bedenimiz
Acıdır duyduğumuz şimdi sevişmelerde

(21.09.2007 – Lüleburgaz)

Yâhya, haklıymışsın sen, hiç oğul vermemekle
Sevmek şair olunca iki kat yakıyormuş
Yaşatmak sevgiliyi yalnızca tahayyülde
Gönüle lâv-ı hüzün akıyor akıyormuş

Günün fecriyle eğer terke mecbursam yine

Ayrılık ölüm gibi, bir azab-ı kıyamet
Hicran ile yananlar nasıl bulsun selâmet
Cihandeğer servetmiş canan ile muhabbet
Yârin cana ûlfeti hiç bitmese diyorum

Kimsenin aklı ermez sır dolu yapısına

Bir murad almak için lûtuf bekledik yârdan
Ne kaldı elimizde o büyük aşktan geri
Şûlesiyle tutuşup öptüğüm dudaklardan
Ne acıymış işitmek en kahhar küfürleri

(06.12.2006 – Lüleburgaz)

İster ipekten olsun ister çuha mahfaza
Cevherin kıymetini arttırıp eksiltemez
Ey işvesi bol dilber etme gönlüme eza
Bin yıl beklet razıyım ama çıkıp gel bir kez

(11.06.2003 – S. 01:06 – Lüleburgaz)

Çaresiz günlerimde hiçbiriniz yoktunuz
Şölenlerimde baktım ne kadar da çoktunuz

(10.10.2006 – Lüleburgaz)