Zekâi Budak Şiirleri - Şair Zekâi Budak

Ne yanıma gelirsin, ne aklımdan çıkarsın
Hevesin vuslat mıdır, sema'ımda çakarsın
Ben dahi çoktan bıktım kendimle yaşamaktan
Vazgeç ısrardan güzel, sen benden tez bıkarsın

(1978 - Babaeski)

Çırpınmak nafiledir çalmışsa son saatın
Senin de boz toprağa sessizce düşer başın
Sormazlar mı kabirde 'bu dünyada ne yaptın'
'Kaç çehreyi güldürdün, var mı dikili taşın? '

Sorarlarsa derim ki 'bir güzele vuruldum'

Baş koyup dizlerine hıçkırdığım geceler
Mehtap dahi benimle sessiz mahzun ağlardı
Yeşeren aşkımızı çaresiz kıldı kader
Hayâl de olsa şimdi, o ne güzel çağlardı

(1977 - Hasselt / BELGİQUE)

Düşündüm, bir zamanlar, nelerin sahibiydik?
Mutlu mesut yaşardık şikâyet yoktu halden
Kâinatın hâkimi efendisi gibiydik
Gençlik kuşunu henüz kaçırmamışken elden

Kader denilen hükmün olmuyormuş temyizi

Odur halime sebep, bîvefa çıktı cânân
Bulunmaz benim gibi böyle yürekten yanan
Bilirim yeryüzünde çoktur ama aldanan
Bulunmaz benim gibi böyle yürekten yanan

(1980 - Babaeski)

Ana, kalbine muhtaç, sanma ki hiç yanmadım
Hiç mi hastalanmadım, hiç mi seni anmadım
Nice el okşadı da hiç birine kanmadım
Anacım sana hasret, sanma ki hiç yanmadım

Kollarında salladın, uyumadın uyuttun

Kim demişse şaşarım ''dostluklar sonsuza dek''
Bir gün ayrılır yollar, başlar hasret ve hicran
Erir ballar güneşte, kavrulur yanar petek
Bir arı gelir diye avunur durur insan

Önce pek sevdikleri yapyalnız kor ademi

Bir güneş her gün böyle bütün gözlerden ırak
Ve her gün böyle sessiz uzakta doğsun batsın
Üzülme benim gönlüm bırak feryadı bırak
Yalnızlık acısını biraz da onlar tatsın

İnsanlar arasında hayâl gibi dolaştım

Baş yastığa değince, her akşam, usul usul
Saklandıkları yerden çıkar hâtıralarım
Bir oradan bir burdan oluverir de hâsıl
Gökte şimşekler gibi çakar hâtıralarım

Çocukluğumdan kalan en saf duygularımla

Mahşere dek kapanmaz kalpte açtığın yara
Ey kaşı gözü kadar meğer bahtı da kara
Kızgın gövdeni nasıl attın soğuk sulara
. Bregenz (*) göllerinde yüzülür mü Halil’im
. Bu genç yaşta bunca can üzülür mü Halil’im