Zamana Yetişemiyorum Şiiri - Hüseyin Erdinc

Çok hızlı tüketiyoruz
daha güne başlamadan
uykunun mağrurluğundan
kendimize gelmeden
savrulup gidiyor

gündüz geceye koşarken
ay dönüyor yıla
zaman hızla akıp gidiyor
farkında olmadan yaş alıyoruz

dolu dolu yaşayamıyoruz hiç bir şeyi
sonsuz yaşam mı
freni patlamış yokuş aşağı son hızla
önüne geleni ezerek giden kamyon gibi
geçiyor zaman sonunda yan yatacak
her şey bir bir yok olacak
ne gençlik ne güzellik
yetişemiyoruz bu hıza
her gün üst üste ölüm haberleri
doğumdan bahseden yok
nereye
ey sevgili
zaman bu ya
ahir zaman