Ne dertler vardır kapalı
Şu eğri yola sapalı
İnsanlar yanlış yapalı
Şiir yazdım su yüzüne! ...
Yeliz hanım Sakaryalı
Ciğerlerim parçalandı duyunca
O düşman ki hep pusuda olunca
Aynaya bak Ay-sen, yüzün solunca
Sigara zehirdir unutma dostum
İnan ki gözlerin kör olur bakmaz
Bakışlarımın İskelesinde
İstanbul canlandı gözlerimin dibinde
Boğazı indirdim boğazıma
Kıvrak mavi dans eden martılar yanında
Zeytin dalının bir eli uzanır
Ozanlarımıza destan yazdıran
Şirin Kırşehir’im şirinsin şirin
Sende yaşamıştı Ahi Evren can
Şirin Kırşehir’im şirinsin şirin
Gelişmeden kalmış bütün her yerin
Sisli havada it ulurken
Derin devlet kamyona çarptı
Sinsice hain kaçarken
Derin devlet kamyona çarptı
Hayvanlar gibi saldıran
Ne hücre ne de volta
Gökyüzünde mavilik
Yaşamında özgürlük
Kör olmana
Gerek yok
Mahkum
Gözlerine bakmak doyasıya
Gençliğimin geleceği gibi
Yolların biteceği hasretti
Sonbaharda dökülen gazel
Savrulan yapraklar gibi
Ocağımda kaynayan aş
Sana senden başka dost yoktur
Soyup sövdükleri gerçekmiş
İnsan oğlu çok nankördür
Soyup sövdükleri gerçekmiş
Kapıyı örtüp ayrılırken
aynaya baktım
'Yaşlanmışsın' dedim, kendi kendime
Sevilmedim, sevgi görmedin ki
Başın eyik sığındığın kuytularda
Karanlık mı karanlık dar sokaklarda
KIRBAÇLAMAK DÜNYAYI
İlk bakışta Yusuf Ter’in öyküsü bildik bir serüveni anlatıyor gibi; ücralardaki “bizim köy”lerden birinde doğmuş Ter, yoksulluk ailesiyle birlikte onu yaban ellere savurmuş, hasret, baskı, yoksulluk, çileler üstüne çile O’nu Düş ülkesinin ezgilerine vurmuş, oradan da duygul ...
DOST YUSUF
“Güzel insan Yusuf Ter’e”
Yıllardır hep doğru yazdığım için
Nedendir hep beni suçlarlar Yusuf
Düzenin hilesin sezdiğim için
İdama bizlerden başlarlar Yusuf
Şöyle düşünürüm olan çok acı
Tilkiye vermişler krallık tacı
Bu düzende meyve veren ağacı
DOSTUM YUSUF TER
1970 de Kozanlı’ nın, İmranlı Köyünde Dünyaya gelen Yusuf Ter, küçük yaşta babasının işi gereği İsviçre’nin Basel kentine gider. Bu göç esnasında eğitimini de İlkokul dördüncü sınıfta bırakır bir daha okula devam etmez. Fakat, İlkokulu bile bitiremeyen Yusuf Ter, boş durmaz, ...