Yusuf Ter Şiirleri - Şair Yusuf Ter

Taş yığını ve delikli kayalar
Munzur da yaşadı Kaypakkaya’lar
Göllerde tutar mı? Yoğurt mayalar
Mahpusta günleri kalıp sayanlar

Hacıbektaş’ta yiğit ulaş doğar

Gök görmeye iner aşağıya
Palazlanır rüzgar toprak ile kucaklaşır
Deniz kabarır balıklar kıyıya yanaşır
Kurumuş ağaç dik durur
Meydan okur güneşe

Aslı'sını arar kerem
Yana yana ağlamaz mı
Ferhat dağı deler iken
Coşup coşup çağlamaz mı

Gök kubbeye söyler diller

Türk Halkı dünyadan, kopuk olmasın
Bilimden teknikten uzak kalmasın
Düşünmeden asla, karar almasın
Kalkınanlar her an bunu yapıyor

Anadolu halkı bu olmamalı

İki dağ arası geçit
bir nehir, coştukça coşuyor
Avuçlara sığmıyor düşler.

Ne şiirler söylüyor toprak.
Ne de üzerini örtüyor türküler.

Gözleri karalım sanadır sözüm
Nefesim dumanlı ağlıyor gözüm
Yanağında çifte çukur gamzesi
Benim gibi gönlü yaralı turnam

Kanadı kırılmış turnam uçamaz

Namaz kılıp, Allah derler.
Helal bilmez, haram yerler.
Meydanlarda, yalan söyler.
Vekil saldım, şu meclise.

Ceplerinde, mühür taşır.

İnsanlıktan nasibini alsaydı
İnsan olup değerini bilseydi
Müslümanlık sakal ile olsaydı
Uyuz keçi bile Pir'e dönerdi

İbadetle niyaz kılda olsaydı

Güneş kurutsun ipek saçlarını
Tarasın hoyrat rüzgâr
Haberin olmadan
Su avuçlarındadır
Gözlerin aynaya ayna bakar
Kaşın çatıktır

Uçamaz yürekten ördek yaralı
Gönül sevdası var sıra saralı
Yanar can canana içi varalı
Ahmet Kayaları unutamayız

Türkülerin Şah Turnası şahanı