Yusuf Bozan Şiirleri - Şair Yusuf Bozan

-Ölüm bizi ayırıncaya dek! demişti sevgililer.
Lakin,
Ayrılırken ölmeyi unutmuş gibiydiler.

Yanmaktır aşk!
Kül bulutlarıyla yağmaktır şehrin üzerine, dolu dolu.
Deli dolu akşamlarda, sevgili diye haykırmaktır aşk!
Ses kesilinceye ve nefessiz kalınıncaya kadar.

Tabiatımızda var olan duyguya engel olunamayınca;
Umudun,
Bir serçenin kanatları altına sığınmasıdır
AŞK.

Tabanlarımızı parçalarcasına koşmak,

Kız gönüllü,
Kadın dudaklı yağmurlardı ıslandığım.
O yağmurlarla seviştim geceler boyu,
O yağmurlarla seni aldattım.

Ganimetler arasında rehineler var
Git soy parçala
Tasma geçir boyunlarına
Kırbaçla
Lime lime et etlerini
İnsan olduklarını unut

Köprü altı çocuğuyum.
Baban kim, anan kim?
Hep aynı soru.
Ne isimlerini hatırlarım,
Ne cisimlerini.
”İnanır mısın? ” Çoktan unuttum hüviyetimi.

(L) eyla özge bir candır,
S(E) vdası heyecandır.
Fe(Y) z aldım gözlerinden;
Söz(L) erinden bin umut,
Dual(A) rım ondandır.

“Bahçe duvarını aruzdan çektik,
İçine GÜLCE den fidanlar diktik.
Aramayın boşa ustalar vezin,
Gelin şu bahçede bizimle gezin.”
m ceylan
*************************************************************************

Toros’ larda bir Ceylan!
Akdeniz' in suyunu,
Tuzunu barındırır gönlünde.
Bulutlara yakın başı,
Uzansa
Ha tuttu ha tutacak

Aşk,
Seni
Çağırır
Akdeniz’ den.
Unuttum dünü,
Uzattım elimi