Karekökten muradım andaç ima günlüğü;
Üç ayakla zıplamak çekirge özgünlüğü;
Kuantum algımıza gölge etmesin yeter,
Nasırlaşan hislerin erk bendesi bönlüğü…
* İhsan: 1. Bağışta bulunma. 2. Bahşiş, 3. İyilik.
Kuzguna göre değil narin eda gül dalı;
Dengi bülbülü bekler, yazgısıdır masalı;
Gece çilekeşinden uza-doyumlu gonca,
Gündüzleri tek dostu gölgesiyle kavgalı...
Kalemin ve kâğıdın hürmetine,
Endama gelen tavlı sözlerin,
İsmini kazanan manidar özlerin hakkı için;
Bakışları içe dönmüş,
Sevda rengine bürünmüş,
Çakır, ela, yeşil, füme
Ararken çağların uzantısını,
Buluştuk da kendi benliğimizle
Yeni sürgünler verdik,
hey heyy,
yeni şıvgınlar verdik...
Bu devrânın kem düşünü bir hayra yoran bulunur;
Sorumlulardan hesâbı elbette soran bulunur.
Kara-gün kararıp kalmaz, güneş balçıkla sıvanmaz
Kutlu rehber çerağını bir tutuşturan bulunur.
Anlamı, amacı ne Dünyalık ömrümüzün?!
Dünümüzden farkı yok geçen her günümüzün;
İş, eğlence, dinlence, bir de mecazen sevda,
Topla, çıkar, böl ve çarp, sonuç elde var hüzün...
Bu resim sığmadı bu çerçeveye,
Kırdım hâyalimin zincirlerini;
Nasıl da geldik bak, ketenpereye,
Ararken gündemin şiirlerini! ..
İç kanamalı duygular eşliğinde,
Düşünüyor, bakışları kendine dönük;
Bir tuhaflık var gibi rol gezen repliğinde,
Uyaklarını yemekte cinnet tiradı…
Aşkını sıla bilip yerleşti dost iline,
Öyleyken özlemini tuzladı mendiline;
Anladı sevgilinin mesafe kaygısı yok,
Meramı söküldükçe yama vurdu diline…
Dinginlik toplumunun derdi yok düşman ile;
Çekirdeğin ciğesi, çekinceli gaile;
Ana, ata-erkillik sürecinde son durum:
Çocuk egemen birim, “velet-şahî” aile…
* Ciğe: Ceviz, badem ve benzeri kabuklu yemişlerin içi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!