Bakışlar çiçeğe dursa, gamzelere gül gerekir;
Gıdası aşk ezgisidir, goncaya bülbül gerekir...
Kerem nefsine yalazdı, efsunlu düğme bâhane,
Yandıran yanmazsa olmaz, kor üstüne kül gerekir...
Özü sağlam benim diyen adamı,
Birce bakış dörde böler gözlerin! ..
Pür sevda göynütür esrik başını,
Külünden helallık diler gözlerin! ..
Uzak bir tanıdık, yakın bir ezgi;
Söylenmemiş türkülere gebe göl.
Ha Hazar, ha Aral, ha Balkaş,
Ya Hoyran, ya Keban, ya da Van
Özdeş dileklere gonca mavi gül;
Ağıdını Balatan’da tutmuş,
Köklerden iz süren usta Boyacı,
Özündeki doğal rengi bulur mu?
Belagat esriği sözde Simyacı,
Öylesi buluşa kefil olur mu? ..
Dumanı üstünde bu efkâr kime(?) ,
Avaz terütaze, pazarı bayat…
Onca dokundurma, şunca gönderme,
Makes bulmasa da, var edebiyat…
Sen ey dudak büken sıradan kari,
Nazım geçti,
Hikmet öze nazım geçti;
Ak sayfaya kurşun kalem,
Kırık imge nâzım geçti;
Ran’dan Versanski’ye sitem
Bu Dünya’dan Nazım geçti...
Salıncak kurmuş da söğüt dalına,
Yorgunluk atıyor "terni" can;
Esiyor bir yeşilden öbürüne;
Bugünü kurtarmış anlaşılan.
Ben kara budundan
Yalapar oğlu Yınalcık,
Bu kırkıncı sorağım önümde yedisi;
İtil kumsalında
Bir salkım söğüt dibine oturmuşum,
Yorgun, argın bir kösük deme tutturmuşum;
Temmuzun sarı sıcağı,
Gökyüzünde bir hareket,
Eli çenesinde bulut,
Hayal eden bir hayalet.
Okunup üflenmiş tılsımlı koşku,
Yorumuna kefil düş pazubendi;
Pusuda bekleyen sabırlı coşku,
Harfendaz avcının ustalık fendi…
Bilgiyle sırlanmış akıl fincanı;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!