Yüksel Nimet Apel Şiirleri - Şair Yüksel ...

Hasanın güzel bir kasabası
bir de kendi

bir babası
üç ablası

Uzaklarda bir yerde uzak dağlar ardında
Bilemem nerde neresinde
Ormanların dibinde
Yollar sonunda
Gökyüzünde ki ak bulutlarda
Simgesi olacak dünyalar ardında

Her yerde sen yine mi sen diyorum

Yine mi
yine mi sen diyorum
gülümsüyor gibi
belirsiz

Koyma gözümü yollarda yar geleceksen gel
aylar mevsimler geçmeden can gelmeden ecel
gözüm yaşı durmaz oldu ah bu muydu bedel
bu hasrete dayanamam geleceksen gel

bu gün yarın derken bak ömür gelip geçiyor

İncinmesin yeter artuk havai fişeklerle çocuklarımız,
Kızlarımız yanmasın molotof kokteyl/lerle;
İki bin dokuz artık yeter git git...
Bize iki bin onu gönder beyaz bir sayfa açılsın.
İki bin onda yurtta sulh cihanda sulh andımız.
Nalanı al Handanı gönder! ! !

İllâ ki s ilgisi olmalı gözlerinin
nehirlerin gözleriyle

dil i geçmişten mişliye

dil i geçmişten geçtik

Ayrılmıştı sevdiğinden
yamalı yamalı gezinip durdu,
Yüreğinden kopan her bir parçayı,
gözyaşıyla yamadı.

vurdu vurdu kafasını her bir köşeye

Yolda yürürken, durup dururken,
Sokak oluyorum birden...
Yer değiştiriyoruz.
Çiğneyip geçemem ki kendimi
Sonra aniden gök yüzü,
Çıkıp yıldız topluyorum kendimden,

Gidebilecek misin

sarıp acı bir tütün gibi kâğıda
içecek misin
zehr olmayacak mı

Bilmem ki
ne istiyor nedir derdi
derdini bir anlatabilse
sağa sola düşe kalka
iniyor yokuştan aşağı
misali geçirmek havale