Yüksel Nimet Apel Şiirleri - Şair Yüksel ...

Akşamları yola bakarken yorulup
uyuyakalıyorum
olduğum yerde

sonra gece uykusuna karışıyor uykum
orada öyle üzerimde hiç bir örtü olmadan

Niye niçin dokundun felek
helâl paraydı
alın teriydi
şans gülmüştü neden sonra
niye
niçin

Ben seni Bodrumdan tanırım a güzel
dolaş Avrupayı dolaş Asyayı gel
tanı da gör güzel gör bu coğrafyayı
biz seninle gel de açmadan arayı
görkü Kerem neymiş Leyla nasıl sevmiş
dillere destan aşk ben seni Bodrumdan

Garip gurbetteyse sılasın özler
yolu yokuş ise neylesin dizler
kapıda bacada kalınca gözler
ömrüm bayram bilmez ben ah neyleyim

alem bayram eder çalınır sazlar

Şiirimin gözleri çakır
çakır da
vay aman
dur ben ölem

ah aman

Orda uzaklarda,çok uzaklarda düştü bir uçak,
üç parçaya bölündü,burda yüreklere kor düştü
Kor düştü...
Sel oldu cenazede gözyaşı sele dönüştü...
Kalplere girdi zalim,paslı bir bıçak
Feryat figanla ünlendi yer gök,sanki cehennem zamanı,

Bir zerre idim oldum oluşdum
Kekremsi buruk idi lezzetim
Esasında yok iken bir meziyetim
Kendi nurundan hulus eyledi

Laleye menekşeye boyun eğdirdi

Buluşmaya bir gün kala
ah kalbim pıt pıt la la la

başımda püsküllü belâ
hiç bir şey olmamış gibi
ah diyor ki alles klar

Pencerenin önüne güneşlensin diye
serilmiş bir mitil

çişli bir çocuk yorganı

yorgun İstanbul

Ağlatan mı Nalan mısın güldüren mi Handan mısın
hayal misin gerçek misin rüya mısın serap mısın
ipek tenin gamzelerin gerdanında tek bir benin
uzaklardan el edersin hiç vijdanın yok mu senin

tıpkı mermer sütun gibi o manalı duruşunla