Yitirilen Sevgiliye Şiiri - Hüseyin Erdinc

Sana şiir yazacağım desem
Sen
Şiirden de anlamazsın
Bir garip halin var
Ne hoşuna gider bilemiyorum
Hatırlıyorum
Çiçekleri de sevmiyorum demiştin
Kuruyor diye
Kalıcı olmuyor kalıcı olmayan
hiç bir şeyi sevmiyorsun
İnsan bile kalıcı değilki bu hayatta
Sen neyi seversin bilmiyorum

Seni seviyorum demiştin
En büyük hatam inanmıştım
Gelmiştim
Seni saatlerce beklemiş
Sen gelmemiştin

Şöyle geriye bakınca anlıyor insan
Şiir sevmiyorum
Çiçek sevmiyorum demiştin
Ben nasıl
Dikkat etmemişim
Şiiri sevmeyen de duygu aramışım
Çiçeği bilmeyen de hoş görü

İnsan işte inanıyor
Göremiyor kör oluyor
Duyunca iki güzel kelime
Abdal oluyor
Dem vuruyor mest oluyor

Neyse
Yitirilen sevgili
Problemler zaten matematikte
sorunlar çilelerde hayatta
Neresinden çekersen çek
Sonuç ortada
Sunulmuş armağan olsada hayat
Değmiyor geçip giden boş zamana

Ama benim
Vicdanım rahat
Yitirdin bendeki seni
Beynim yedi yirmi dört mesaiyi
bıraktı
Düşünmüyorum en olur olmaz
yerde seni
Aklıma gelmiyorsun saat başı
Numaran hafızamdan silindi
son iki rakamını da en son
bugün unuttum
Sen benim içimi kuruttun

Neyse ki demli bir bardak çay
yanında sigara
Elimde senin kalemin
Bitirdiğin yerdeyim

29 Ekim 2021