Beni bir yaratan var
Ben kimsesiz değilim
Ahımı anlayan var
Ben sahipsiz değilim
Korkum yok iftiradan
Bakmadın hiç yarama
Yıllarca kanadım yar
Kafamı dört duvara
Vurdum da ağladım yar
Kalbimi sürüyorum
Bir yağmur yağsa da beraber ıslansak derdi Turgut
Bir yağmurdan sırılsıklam olduk
Alev olduk kül olduk
ağlayıp bizar olduk
Kapandı kapılar , kapandı ışıklar
Yalnız kaldık kör olduk
Gitmek mi istiyorsun
durduğun kabahat
benimle yaşayanın
sen olduğunu mu sanıyorsun
yanılıyorsun
Hangi dağa sığınsam kar bürüdü
Üşüdü yüreğimde yar üşüdü
Yürüdü tren dönmeze yürüdü
Ne ben yaşadım ne giden öldürdü
Kalp dediğin bir buğulu cam imiş
İpil ipil düşüyor yağmur Bursa'nın üzerine
şehrimin en sevdiğim anlarıdır
en sevdiğim vakti şafak çökerken
ve uyanırken yanımda
gözlerin gözlerime gülerken
bu şehir bir başkadır
Yerden göğe kadar büyüdü hüznüm
Viran oldu bahçesi soldu gülüm
Ne kiraz kaldı dalımda ne üzüm
bir rüyaymış uyandım bitti her şey
Yitirdim solumda atan cevheri
Ne senin ne benim gidecek yeri var sevgilim
ne sana ne bana
bizim birbirimize verdiği değeri veren yok
ben gidersem senin göz yaşların kurumaz
sen gidersen benim yüreğim olmaz
ağır gelir sevgilim
Gözlerinin içindeyim
nereye baksan görüyorum
yüreğinden beynine kadar
içinde geziyorum
dürdüm defterini herkesin
yalnız seni seviyorum
Seni gördüm
ölüm çiçek açarken
kan bahçelerinde
ALLAH seni inandırsın
kanadında gümüş bir buluttu zaman
yükselirken ayak bileklerin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!