Dur yaklaşma bana dikenlerim batmasın
Niyetin nedir senin usulca fısıldar mısın
Kopardılar dalımdan kanadım, kalbim kırık
Açıkçası bu yürek harap, bitap, çok yıkık
Sen son ihtimalimsin
Sen son ihtilalimsin
Toprak olacağız yok olacağız,
Yalnızca kuru bir kefene sarılacağız,
Dünya derdine takılma asla,
Ahiretteki gerçekler daha fazla.
Herkes iki dirhem bir çekirdek,
Kafalar karışık bir anda,
Ayrılığa alışık cümleler,
Daha neler neler sarf ettiler;
Kapadık duymadık.
Yerine gelmeyen sözler,
Günaydınla başlar her şey İyi geceler demeden far kedersin
Bir otoban kenarında, Beyhude insan...
Hep seyrettik aynı filmi Gözlerimizden akmadı mı Mutlu muymuşuz ne?
Neşesi, kahkahası bol insan...
Yalın ayak koşarsın sonsuza giden yolda yapayalnızsındır ve
artık en yakınının bile el olma zamanıdır...
Ömrüm dersin onun ömrünü yersin
Gönlüm dersin gönülsüz bırakırsın
Ne sevdiğin bellidir ne sevmediğin zaman
YOK olma zamanıdır....
Burası İstanbul,
Yarışın ve değişimin olduğu şehir,
Ne şehrin umurunda insanlar,
Ne de insanlara sefa bu şehir.
Borçlunun alacaklı olduğu,
Alacaklının da borcunun hiç bitmediği,
Antikayım aslında, ne değer biçebiliyorum ne değersiz
diyebiliyorum, asılı kaldığım tablonun içinden izliyorum,
yolumdan gelip geçenleri belki, bazen dikkat çekiyorum,
uzun uzun inceliyorlar ama hâlâ çözemediler neye baktığımı
ve neye baktıklarını.
Kabul ettim şimdi bu gerçeği,
Kabul ettim gidenler dönmüyor;
Defalarca yaktım seni içimde,
Defalarca sustum bir şekilde.
Giderken ahlar bıraktın,
Zamana biçilemez paha,
Bir kapatır bin açar yara,
Zamanla olunmaz yoldaş,
Günün sonunda olursun en iyi ayyaş.
Bıraktık artık işi gücü,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!