Kalma kalma kalma git
Kalıp da canımı alma
Yorma yorma yorma bit
Yorup da bana kalma
Ben senin vurgunlarını, sorgunlarını, soygunlarını da bilirim
Çaldığın gururumun hatırına başını yere eğeceğim…
Bu bahar da geçti sensiz,
Damlıyor toprağa gözyaşlarım,
Her yana karışıyor açıyor,
Ağlıyor yine baharlarım.
Sen de akıyor musun?
Daha daha nasılsınız?
Yazıyor mu kaleminiz?
Kiminin titrerken eli,
Sizin bol mürekkebiniz.
Silinmiyor bahtımdan,
Olacak insanda haysiyet,
Yoksa neye yarar şahsiyet,
Yaşadığın her ne olsa da,
Güvencen olsun karakterin.
Dünya zaafına aldanma,
Bir kar tanesi düştü gözlerime,
Önce üşüdüm sonra alıştım;
Fırtınasına, acısına, hırçınlığına
Gözlerimde dans etti adeta.
Gördüğüm en güzel şeydi,
Ömür verdim adına,
Sorma beni sahildeki balıkçıya, görmüyor, uzun zamandır
ben de kendimi görmüyorum buralarda kayboldum...
İki çift laf etmeye gelmiyor,
Seni bana soruyor,
Cevap veremiyorum.
Cadde cadde kaçıyor,
Buluyor yine ayna tutuyor.
Sözlerin yalandı gözlerinde;
Boş ümitler verdin dillerinle,
Bıraktın gittin beni öylece,
Göklere mi erdin kendince,
Vefasızsın yar hayırsızsın!
Aklım karışık, yorgun seyretmek mi, analiz etmek mi çözüm
bulmak mı, uğraşıyorum
Karıştırıyorum sanırım başaramıyorum...
Korkuyorum büyümekten, çocukken es geçtiğimi artık
geçememekten...
Sorunlar karşısında ezilip bükülüyorum
Yine karaladım durdum
Belki gelirsin diye
Hayalinle uyudum
Bir sızısın içimde en derinde
Koparıp aldılar bir nefeste
Vicdansızların eline kalmış
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!