Yasmin Çetin Şiirleri - Şair Yasmin Çetin

Mutlu bir annenin şefkati,
Öpünce alnından,
Günahlardan doğuyor,
En güzel mutluluklar,
Nasılda kaygısız bir sevgi,
Nasıl bu sonsuz şefkat.

Birden yönü dönüverdin,
Başın göğe dimdik serdin;
Eteğin sert havalandı,
Ne oldu bize söylemedin!

Çattın hilal kaşlarını,

Ne halin varsa gör!
Ben yoruldum.
Döndüm durdum etrafında,
Duruldum.
Ne vakit karşımda görsem
Sanki bir kör kurşunla vuruldum.

Gitme sonum olur bu yalnızlık
Sensiz olamam gitme
Gitme üşür sensiz gecelerim
Nefes bile alamam gitme
Kim koklar tenimi
Kim okşar tutkularımı

Aşkın benden gitti gideli
Yağmurlar yağdı üstüme
Katlanıyor her gün acılarım
Vuruyor tokat gibi yüzüme
Simdi sus konuşma ve dinle
Aşkın benden gitti gideli

Siz kimdiniz?
Hangi yüzün karanlık gölgesi,
Ne ektiniz bahçeme,
Kurumuş çiçeklerim de.

Hiç sevdiniz mi?

Sessizlik demeyin bana!!!
Susturmayın geceleri yıldızlarımı...
Dilim lal olsa neye yarar ki sükût?
Gözlerimin buğusu ne şiirler yazar...
Özlem kokulu rüzgârlar okşarken saçlarımı...
Gözyaşımı

İncitmemek uğruna parçalanan kalbimin,
Ölüme yürürken çıkardığı ayak sesleriydi bunlar.
Yavrusuna yiyecek bulmak için,
İki gün uzaktaki bir yere giden kelebeğin,
Aslında ölüme terk ettiği yavrusunun hıçkırıkları gibi...

Akıl almaz bir sondayım.
Yarenlik etmez cümleler,
Niyet et sen, bak buradayım.
Boşuna değil bu özlemler.

Sen gel de, sen gel de yeter!

Fırçam konacak bir tuval arıyor bugün,
Bıraksam sanki yatılı gidecek…

Harflerde bir coşku,
Hizaya geçmiş önümde,
Askerliğe inat hepsi bir başka biçimde…