Her yerde aynı şarkı, Ali, Ayşe’yi köpek gibi seviyormuş,
İyi de, bana ne bundan, saygı duyarım tabi de,
Kıza da sormak lazım, gönlü kimdeymiş?
Bilmem ben kendi ateşimden başkalarını,
Aç kurtlar gibi hazır kıta seni bekleyen benim,
Dilime yapıştı dur durak bilmez kelimelerim,
Tıpkı mevsimler gibi,
Bir zamanlar ben de yazdım,
Hem yazdım hem okudum,
Kendi hikâyemi.
O zamanlar güzeldi her şey,
Beni bana sorma, kendine beni anlat,
Anlat, anlat, bayağı heyecanlı olacak,
Afedersin, sular seller gibi sana kapıldım,
Dalgalı saçların olsaydı tutunurdum,
Ellerim boş kaldı, gözlerim fersiz,
İyisi mi yine derdime yanayım.
Sürgüne atan sendin, daha çilem dolmadı
Kendimi kuruttum da, elde gülüm solmadı
Beni bende bitirdin, artık halim kalmadı
Kabire çevirdiğin kederli baş da benim
Söyle, bu sessizliğin ne vakit son bulacak
Vara yoğa bağırıyor
Nerde olsam çağırıyor
Hep kendini kayırıyor
Bıktım karı dırdırından
Dostlarımla kötü oldum
Ben onu bunu bilmem,
Bir seni bilirim,
Bir de zamansız aklıma gelişlerini,
Ellerini tutmuşluğum hiç olmadı,
Oldu dersem yalan olur,
Olsaydı bırakmazdım, o da ayrı konu,
diyecek söz kalmadı, ne konuşsam nafile
nafile geçti ömrüm, hüzünlerden kafile
kafile çile taşır, lakin bir yerde dursa
dursa hiç konuşmasa, sakin sakin otursa
otursa bir köşede hatırımı sorar mı
Bir erkek gitmeden önce,
Bitmez, tükenmez,
Sonu gelmez ihtirasların…
Birlikte yapılan kahvaltılarda,
Yenilen akşam yemeklerinde,
Lokmalar boğazından geçmez,
Biri olmalı hayatımızda,
Farklı biri,
Ama bizden farkı olmayan,
Birlikte gülüp, ağlayan,
Bizi en az bizim gibi tanıyan,
İçimizden biri olmalı…
Bir kız bana abi dedi,
Hiç bu kadar ezilmemiştim,
Kolay mı abi olmak,
Bir defa sorumlulukları var,
Kollamak, gözetlemek,
Kol,kanat germek,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!