Üzeyir Aydın Şiirleri - Şair Üzeyir Aydın

Düş kalklar hayatın cilvesi
İnsanı üzer dostun çelmesi
Düşman giymiş dost kisvesi
İnsanı üzer bunları bilmesi

Her çelmede tökezlemeye

Ömür varsa
Otuz üç yılın var deseler
Ne hayalleri süsler
Her şeye rağmen, bir umutla bekler
Günleri günlere ekler
Neler yapılmazdı neler

Hadi sokul bana, ben üşüyorum
Dola kollarını, ben korkuyorum
Bir öpücük kondur, ben bekliyorum
Girdin düşlerime, hayalim oldun

Bakışlarım benim, hep aynalarda

NE BULUR

Sorsam mı? Acaba; Söyler mi? Dersin
Gerçekleri, Sindirilebilir mi? Kolay mı?
Anlamak isterim
Sevmek mi? Ruhumu okşamak mı? Birileri derse ne bulur?

Bakışların senin gene bir başka
Belli oluyor doymamışsın aşka
Dilin ayrı söyler kalemin başka
Belli oluyor doymamışsın aşka

Bırakmışsın boşluğa belli, belirsiz

Neye Yarar

Olmadı olmayacak
Silinmedi silinmeyecek
Dayanmış elli beşe
İnişi olmayan yokuşa

Olmadı dayım
Zil çalmış ben duymadım, kime çalmış, neden çalmış
Dersim neydi, neden ders aldım, sormadım
Sormaya ne gerek, sonun başladığı yerdeyim
Yağmur yağmış ben ıslanmayınca
Güneş vurmuş ben ısınmayınca

Nerdesin

Ben nerdeyim?
Kır çiçeğinin solduğu yerdeyim
Sen nerdesin?
Kır çiçeğinin açtığı yerdesin

Benimle oynadın, çocuk mu? Sandın
Bir değil iki değil bu kaçıncı salak mı? Sandın
Döndür o yana, bu yana dönme dolap mı? Sandın
Bitirdim; Yürek ağrım, gönül sancım bende kalsın

Benim aşkım bana, senin aşkın sana kalsın

Benimle oynadın, çocuk mu? Sandın
Bir değil iki değil bu kaçıncı salak mı? Sandın
Döndür o yana, bu yana dönme dolap mı? Sandın
Bitirdim; Yürek ağrım, gönül sancım bende kalsın

Benim aşkım bana, senin aşkın sana kalsın